Berg, Freek van den Berg
[2007070]

Freek van den Berg
(1918 - 2000)

“Het leven is wellicht mooier dan de kunst “ heeft Kees van Dongen zich eens laten ontvallen
en de eerste “ Fauve “ kon het weten, want hij heeft het leven geleefd.

Freek van den Berg, de laatste der “ Fauves “ en de enige consequente in onze schilderkunst,
leek zich voortdurend hetzelfde af te vragen. Maar in wezen is er geen verschil tussen
“ Joie de vivre “ en Joie de peindre “, ze horen bij elkaar, de tweede is het gevolg van de eerste.

Het getuigt van karakter in deze tijd te getuigen van vreugde. Het exposeren van Freek van den Berg lijkt op een eenmansactie om te bewijzen,dat hij maling had aan wat niet meer populair is. De schilderkunst dood ? Dat dacht je maar ! En hij liet zien, dat het schilderen nog
springlevend is.

Freek van den Berg was een onverbeterlijke optimist : hij, die door een ironische speling van het lot in het bezit was van een Hollands uiterlijk met bijpassende naam en een zuidelijk temperament.

De Franse schilderkunst en in het bijzonder het “ Fauvisme “ had hem al jong in de greep,
want calvinistische rechtlijnigheid en soberheid waren hem vreemd. Zijn natuurlijke verwantschap heeft hij aan de geschiedenis getoetst en het resultaat is, na jaren , een synthese
van theorie en praktijk.
Wat neerkomt op een erkennen van zijn temperament en bijbehorende zaken als een ly-
rische romantiek en een zinnelijke erotiek, binnen de mogelijkheden van een figuratieve
schilderkunst die door pure kleur en de directe vorm wordt bepaald.

Die erkenning, gesteund door zijn vakmanschap leidt tot een vanzelfsprekende voortzetting
van het historische “ Fauvisme “ via de Brabantse bijdrage van Rick Wouters en Willem
Paerels vooral.

Want de uit Delft afkomstige, lyrische Paerels legde sterker nog dan de brutale van Dongen
uit Delfshaven het accent op Freek van de Bergs aangeboren en uitgebouwde kwaliteiten.
Kwaliteiten die van deze voortzetting een overtuigende nabloei maakten.

Naar Ed Wingen.