Doorn, Jan van Doorn
[072005097]

Jan van Doorn
1911-1997

Van mijn grafiek houd ik toch het meest.

Nederlands exlibriskunstenaar

Jan Pieter Cornelis van Doorn Breda 1911 - Nijmegen 1997, heeft de betekenis van kunst leren kennen in krijgsgevangenschap in Duitsland, in de jaren 1943-1945.
Om de misère van het bestaan te vergeten begon hij scènes uit het kampleven te tekenen en illustreerde hij paspoorten en dagboeken van mede- gevangenen.
Toen hij eind mei 1945 terugkwam in Nijmegen, wist hij wat hij de rest van zijn leven wilde: werken als kunstenaar.

Zijn belangstelling richtte zich aanvankelijk vooral op grafiek, aangemoedigd door Nol Klaassen van drukkerij de Volharding ontwierp hij ex librissen en reclamemateriaal.
Ook maakte hij vrije grafiek.
Hij sloot zich in 1947 aan bij de Gemeenschap Beeldende Kunstenaars Nijmegen GBNK zijn houtsneden en houtgravures vormden jarenlang een vaste waarde op de tentoonstellingen van deze kunstenaarsvereniging.

Zijn ambities groeiden, hij ontwierp glas-in-loodramen voor Rustoord in Nijmegen, voor het huidige Mozaïek College in Arnhem en een bankgebouw te Rotterdam.
Hij maakte muurdecoraties voor bioscopen in Den Haag en Nijmegen het vroegere Studio, mozaïeken voor Dullaert in Deventer en voor de Spaarbank te Nijmegen.
Een hoogtepunt vormde de beglazing van de beide aula's van begraafplaats Moscowa in Arnhem, uitgevoerd in 1969-1970.

Inmiddels was hij lid geworden van het Scheppend Ambacht Gelderland waarmee hij overal in de provincie, maar ook in België, Duitsland en Engeland exposeerde.
In artistiek Nijmegen was Van Doorn een bekendheid, hij graveerde, kalligrafeerde, illustreerde, gaf lezingen over grafiek, was jarenlang bestuurslid van de GBKN en het SAG.

Hij sloot vriendschap met de architecten Roel Rodenburg en Jan Jansen, met beeldend kunstenaars Toon Vijftigschild, Wim van Woerkom, Jac Maris, Jan Sleeboom, Ted Felen en het echtpaar Homan.
Ook de schrijvers Johan van Nieuwenhuyzen en Van Tienhoven behoorden tot zijn vriendenkring.
Voor de gemeente Nijmegen illustreerde hij het bekende rijmdicht van Anton van Duinkerken over Nijmegen, dat in 1955 onder de Nijmeegse jeugd werd verspreid.

Hij ontwierp de oorkondes bij de Karel de Groteprijzen van 1956, 1958 en 1961 evenals de oorkonde die de gemeente Nijmegen schonk aan generaal Montgomery.

Na in 1976 gepensioneerd te zijn bij de bank waar hij procuratiehouder en specialist in effecten was, wijdde Van Doorn zich geheel aan de kunst.
De mens en de natuur, mythologie en jazzmuziek waren zijn belangrijkste bronnen van inspiratie.

Van Doorn laat een rijk en zeer gevarieerd oeuvre na. Zijn etsen, houtgravures en linosneden worden door specialisten en liefhebbers hoog gewaardeerd.

Diverse musea, waaronder het Prentenkabinet van het Rijksmuseum, museum Het Valkhof en Schloss Moyland, hebben grafische werken van Van Doorn in hun collecties opgenomen.
De grote waardering voor de grafische kant van zijn kunstenaarschap sluit aan bij de wijze waarop hij zelf naar zijn oeuvre keek.
Terugkijkend op een rijke kunstenaarscarrière zei hij, van mijn grafiek houd ik toch het meest.

Opleiding: praktijkervaring bij diverse glasateliers in Nederland, opleiding handtekenen L.O. bij de Nijmeegse tekenaar H.V.A. van Hooijdonk (1948), als graficus en schilder autodidact

Exposities in de regio: Waag Nijmegen 1950, De Waag Nijmegen 1961, Nijmeegse kunstmarkt 1964, Commanderie van St. Jan Nijmegen 1987

Genre en techniek: graficus, glazenier, schilder en tekenaar; toegepaste kunst: ex-libris (vanaf 1941, b.v. voor collega-kunstenaars als Jac Maris, Els Tervoort en Ted Felen), affiches, kalenders, ontwierp en maakte glas-in-lood ramen Technische School Arnhem, Aula Moscowa Arnhem, glas- en keramische mozaïeken, betonreliëfs, muurschilderingen en -decoraties,beschilderde dakpannen voor het Haagse Bijou-theater, en gelegenheidsgrafiek vaak voor drukkerij Volharding in Nijmegen, rijmprent met een gedicht van Anton van Duinkerken, aangeboden aan de jeugd van Nijmegen en oorkonde van de stad Nijmegen voor Generaal Montgomery in 1955

Tekeningen: potlood, Siberisch krijt en O.I. inkt 1943-1945, houtsnedes en houtgravures vanaf 1947, aquarel, gouaches, linosneden, kleine, soms keramische plastieken waarin kogels en andere oorlogsherinneringen werden verwerkt, vanaf 1976 vnl. grafisch werk dat vaak in series ontstond

Typering: Jan van Doorn gaat door voor een expressionistisch kunstenaar, met de aantekening dat hij abstracte neigingen bezit.
Jan van Doorn: Zo is het niet precies, ik ben een man die erg veel van de natuur houdt, daaruit put ik inspiratie.
Maar terwijl ik dat zeg, moet me ook van het hart dat ik ook wel erg veel met muziek op heb, jazz-muziek met name.
k beleef die twee thema’s van binnenuit.
Wat ik in mijn werk overbreng, dat is het wezen van dingen die ik zie en beleef, en dat is iets héél anders dan abstrahere.

Exposeerde in den lande en is met werk vertegenwoordigd in vele nationale- en internationale collecties van bedrijven, instellingen, gemeentes, musea en particulieren.
Een zeer gewaardeerd kunstenaar en ontwerper.