19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Holterman, Peter Paul Holterman
[2006397]

€1.350,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

PETER PAUL HOLTERMAN
1946

Wrange verhalen

Aan het einde van de jaren zeventig, begin tachtig mocht het weer. Schilderen. Kunstenaars keerden zich massaal tegen het afstandelijke, het theoretische en het ontoegankelijke van stromingen als de conceptuele kunst en het minimalisme. Bevrijd leefden ze zich uit op linnen, op papier en op allerlei andere materialen. Wars van geldende regels en afspraken. Wars van esthetische principes en schilderkunstige verworvenheden. Dat leverde enerzijds een groep schilders op die door hun expressionistische manier van schilderen en door hun dynamische manier van leven al snel de geuzennaam ‘Nieuwe Wilden’ kregen. Anderzijds waren er kunstenaars die toegankelijke kunst wilden maken door het realisme te laten herleven. Maar wel een realisme dat er niet voor terugschrok de werkelijkheid een loer te draaien. “Gruppe Normal” met Jan Knap, Peter Angermann en Milan Kunc was daarvan een voorbeeld.

Ik weet niet of Peter Paul Holterman (1946) beïnvloed is door deze bevrijdende opleving. Ik weet wel dat hij er naadloos in past. Het opvallende is dat ik in de werken van rond 1980 het neo-realisme herken en dat ik in het werk van de laatste jaren een lossere stijl waarneem die beter aansluit bij het neo-expressionisme.

Wat hij altijd is blijven doen is verhalen vertellen. Vreemde verhalen, wrange verhalen, eenzame verhalen en verhalen met een ironische ondertoon. In de jaren tachtig gebruikt hij daarvoor meestal een strakke, soms wat stijve stijl. De verf wordt vooral ingezet om een scène te verbeelden, niet om vanuit zichzelf een taal te spreken. Regels van perspectief en ruimtelijkheid worden niet nauw genomen. Kleuren worden dik aangezet. Gezichtsuitdrukkingen en bewegingen worden clichématig overdreven. Daardoor krijgen zijn doeken iets onhandigs, iets hoekigs, maar ook iets absurds, iets surrealistisch (bijvoorbeeld “Telefoon”). Opvallend is de vrijwel altijd aanwezige tegenstelling tussen de binnen- en de buitenwereld. Opvallend is ook dat het voortdurend over intermenselijke relaties lijkt te gaan. Meestal zijn een man en een vrouw de hoofdrolspelers in zijn verhaal, al dan niet letterlijk op enige afstand van elkaar. Misschien vergis ik me, maar ik heb de indruk dat de vrouwen over het algemeen heel erg vrouw zijn. Meer Monroe’s dan Meir’s. Gelukkig logenstraft hij mijn interpretatie door af en toe schilderijen te maken, “In het café” bijvoorbeeld, waarbij zijn manier van schilderen opeens veelkleuriger en expressionistischer is. De inhoud lijkt dan van zijn wrange toon ontdaan.

Zijn recente werken zijn losser van stijl. Het doek is niet helemaal dichtgeschilderd. Er zit meer beweging in. De ruimte heeft meer lucht. De absurditeit is gebleven. De werkelijkheid blijft onder druk staan.

In zijn hele oeuvre spelen verwijzingen. Veel beelden komen me bekend voor, zonder dat ik ze kan thuisbrengen. In die zin zijn er zonder twijfel pop-art-invloeden. Bij een aantal schilderijen geeft de titel uitsluitsel (“Kafka met vriendin” bijvoorbeeld). De meeste laten me raden. Peter Paul Holterman maakt werk dat intrigeert, dat je op het verkeerde been zet en dat je in zijn wrangheid somber maakt.

Een gedeelte van de collectie wordt getoond bij SBK Amsterdam Osdorp; een andere gedeelte bij SBK Breda.
Rob Perrée - december 2005


Peter Paul Holterman (Leeuwarden, 1946) over zijn werk:
Het landschap is vaak de basis, verder is alles inspiratie. Elementen als literatuur; voorwerpen, strips en persoonlijke ervaringen kunnen het beeld mee bepalen, maar zodanig dat er een spanning blijft tussen sfeer en dynamiek.

De tentoonstelling is mede samengesteld door Thom Mercuur.

statement:

Een landschap, mensen, literatuur, andere schilderijen, anekdotes enz. Alles dient tot inspiratie. Het is dan ook de kunst om het beeldend verhaal te vertellen in een combinatie van werkelijkheid – fantasie – vervreemding en abstractie. De inhoud speelt dan voor de toeschouwer niet altijd zo’n duidelijke rol. Maar dat geeft de waarnemer tevens recht op zijn eigen verhaal. Hoe moeizaam het werkproces ook kan zijn (soms wint het schilderij). Ik streef ernaar het (ogenschijnlijk) in een zo expressief en dynamisch mogelijke stijl te houden, terwijl er toch van een oprechte verstilling sprake moet zijn.

Beroepsgegevens:

Vakopleidingen:
erkende vakopleiding(en) in Nederland
studie:

1972 - 1973 Enschede - AKI experimentele- en gebonden vormgeving 1973

1969 - 1970 Den Haag - Koninklijke Acad. v. Beeldende Kunsten tekenen, schilderen 1970

Tentoonstellingen:

2004 Galerie Hoogenbosch Gorredijk solo

1998 Museum 't Coopmanshûs Franeker groeps

1990 Centre Pompidou parijs Frankrijk duo


Huidige nevenactiviteiten / toegepaste activiteiten:

instellingen/ opdrachtgevers/

docent.
Datum toegevoegd: 27/09/2007 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart