SmitsKovács, Marian SmitsKovács
[2006412]

Marian SmitsKovács
1946-

Opleiding:
Academie voor Beeldende Vorming Amsterdam

DBB Didactische Bijscholing Beeldend Kunstenaar
Didactische aantekening 2000-2001

Gerrit Rietveld Academie Amsterdam
Schilderen, tekenen, grafiek 1989 - 1995

Hoge School voor de Kunsten Utrecht

Theater, drama 1984 - 1988

Ik teken, ik kras, ik schilder.
Tijdens het krassen orden ik mijn gedachten.
Met tekenen vertel ik mijn verhaal en verbeeld ik mijn wereld tot lijn, vorm en vlak.
Een getekende werkelijkheid, mijn werkelijkheid. Ik schilder naar thema en maak portretten. Zelfportret en in opdracht. In mijn thematisch werk laat ik me inspireren door foto's, afbeeldingen en situaties die mij raken, verwonderen en vraagtekens bij mij oproepen.

In mijn werk hebben beide vakgebieden altijd een grote rol gespeeld. Soms door elkaar heen, soms als aanvulling op elkaar, maar altijd is er een wisselwerking geweest tussen beide gebieden.

Als regisseur en producent van verschillende theaterproducties en zeker ook als theaterdocent probeerde ik altijd het beeldende aspect goed naar voren te laten komen bij de rolopbouw, de beweging en de improvisatie en in meer letterlijke zin was ik ook vaak verantwoordelijk voor de decorvormgeving.

​Bij het schilderen en tekenen spelen juist de dramatische aspecten en het poëtische vaak weer een grote rol. Net zoals je op toneel of in poëzie met weinig woorden een hele wereld schept, probeer ik om in mijn schilderijen en tekeningen met enkele essentiële beelden een heel verhaal op te roepen. Met woorden kun je goed beelden oproepen, maar je kunt net zo goed woorden oproepen met beelden. Die twee verschillende manieren om een verhaal te vertellen vind ik nog steeds heel boeiend.

Portretten en schilderijen:

Van oudsher heb ik in mijn beeldende werk een grote voorliefde voor geschilderde portretten. In portretten verdicht ik de verwantschap tussen mij en de wereld. Mijn portretten zie ik als muzieknotaties, waarin niet met noten, maar met lijnen en vlakken een karakter en emotie wordt vastgelegd. Het is de verbeelding van een moment, een intens moment van ontmoeting met de blik van een ander. Mijn schilderijen zijn expressionistisch figuratief.

Tekeningen:

Iedere dag teken ik mijn verhaal. Niet in een strip, maar met op zichzelf staande beelden. De beelden zijn een directe uitdrukking van mijn onderbewuste. Door te kijken naar het verhaal erachter, vormen de tekeningen voor mij een bron van nieuwe ideeën en impulsen.

Ik teken iedere dag. Voorwaarden om te kunnen tekenen en schilderen zijn voor mij helemaal alleen zijn, in mijn eigen atelier, met mijn werk om me heen. Om in het juiste gevoel te komen begin ik vaak met krassen. Krassen met allerlei materialen. Door het krassen orden ik mijn gedachten en verken ik de materialen. Met tekenen vertel ik mijn verhaal en verbeeld ik mijn wereld tot lijn, vorm en vlak. Als ik werk ga ik diep in mezelf. Hoe beter dat lukt hoe dichter ik bij mijn verbeelding kom. Er ontstaat een explosie van beelden: mijn visuele poëzie, de bron voor mijn schilderijen. Het komt neer op keuzes maken, ieder moment weer keuzes maken. Ik ben de leerling van de meester in mijzelf.

Schilderen doe ik naar thema en ik maak portretten. Zowel zelfportret als in opdracht. Mensen schilder ik van foto’s die ik van hen maak als ik bij hen op bezoek ben. Voor zelfportret kijk ik in de spiegel. In mijn portretten verdicht ik de verwantschap van mijzelf tot de wereld. Het is de verbeelding van een moment, een moment van ontmoeting. In mijn thematisch werk laat ik me inspireren door foto’s, afbeeldingen en situaties die me raken of vraagtekens bij me oproepen.

Als docent ben ik verbonden aan het Kunstencentrum in Purmerend. Daar geef ik portret -/modeltekenen en vrij schilderen. Wat ik vooral probeer is mensen houvast te geven in hoe ze moeten kijken. En hoe ze dat vervolgens kunnen vertalen naar het platte vlak. In de zomermaanden geef ik vergelijkbare lessen in Zuid Frankrijk.

Bij de kunstenaars die als kind al begonnen met tekenen hoor ik niet. Mijn opleiding is drama. Ik had de scriptie voor mijn eindexamen geïllustreerd met eigen tekeningen. Tijdens het tekenen ontdekte ik dat ik via beeld mijn verhaal duidelijker kon vertellen dan op welke andere manier dan ook. Een gepassioneerd gevoel overviel me. Ik hoefde alleen nog maar te luisteren naar wat ik zag. Toen wist ik zeker dat ik voortaan wilde tekenen. Heb me meteen aangemeld bij de Rietveld Academie. Mijn leven met tekenen en schilderen was begonnen. De beeldende kunst had mijn hart veroverd.

Waar de naam Kovács vandaan komt? Ik heet Marian Smits. Je moest eens weten hoeveel Marian Smitsen er in de kunstwereld rondlopen. Om me te onderscheiden en misverstanden te voorkomen, heb ik mijn voornaam weggelaten en de achternaam van mijn Hongaarse moeder achter die van mijn vader gezet.