Schotman, Rob Schotman
[1379]

Rob Schotman 1940 - 1988

In 2002 wasemt het muffe stencilpapier de fragiliteit uit van vele gewichtige, voorbije momenten...:
Verder zie ik om me heen stapels grafiek, tekeningen en gouaches van Rob Schotman. Zij liggen in keurige ladekasten in een tuinhuis in Broek in Waterland. Het (Nederlandse) klimaat heerst. Enkele verdwaalde muizen speelden sinds november 1988 voor 'curator'. Zijn tijd onze tijd als variant op: 'Hun strijd onze strijd'.

In het uitgestalde werk trekken de hemelbestormende idee‘n in de eindjaren '60 en beginjaren '70 voorbij; individualisten die op weg zijn naar de vele interpretaties van een vooral gevoelde toekomstvisie. Een levensgevaarlijk utopisme soms. Maar ook himmelhoch jauchzend, zu Tode betrübt... Dat geldt figuurlijk én letterlijk voor Rob Schotman.

Heb ik voldoende aan een, bijna private, historische context om het werk van Rob Schotman te laten zien? Of moet ik de kunsthistorische verantwoording erbij slepen? Dat laatste kan en wil ik niet. Learning by doing. Of in dit geval experience by seeing.
Ik vind in het tuinhuis veel werk uit een tijd dat Rob Schotman, zoals vele andere kunstenaars, zijn werk aan de straatstenen niet kwijt kan. Hij is dan - nog - niet 'toegelaten' tot de Beeldende Kunstenaars Regeling (BKR) ofwel de 'contraprestatie'. Rob Schotman vindt aansluiting bij de sociale strijd van de Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars (BBK). Na het schisma in '69 heeft de BBK nog steeds last van de strijd tussen de 'arbeideristen' en de 'reformisten'. De grens tussen die groepen is met het oog van nu niet eenduidig en ook niet helemaal serieus. Zij volgt het kronkelpad van vele zwalkende enkelingen op, die altijd dicht in de buurt van de microfoons te vinden zijn. Zij sticht vriendschappen en verdeelt mensen...

De Cobra-achtige miniaturen van Rob Schotman worden inmiddels door de BKR-aankoopcommissie geaccepteerd. Rob Schotman werkt ook een tijd op het Amsterdams Grafisch Atelier, waarvan vele deelnemers, evenals Rob Schotman, in de analen van de diverse BBK-acties en museumbezettingen terug te vinden zijn. Binnen de bond wordt echter alleen gepraat over sociale voorwaarden om te kunnen werken en niet over het werk zelf.

Rob Schotman wil zijn maatschappelijke opvattingen in het werk zichtbaar laten blijven. Rusteloos is hij hierin op zoek naar bondgenoten. Edoch als mega-individualist is het voor hem moeilijk zich te schikken in de prioriteiten van elk collectief. Hij is lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN), maar ook dat 'collectief' heeft in de dagelijkse werkelijkheid meestal geen tijd voor de beslommeringen van Rob...

Rob Schotman is niet pedant in het vootzetten van zijn 'kunsthistorische ontwikkeling'. Hij kan besluiten tot héél iets anders. Zo maakt hij zijn reeksen zeefdrukken bij Piet Clement.
Rob Schotman zet zijn tekenkunst heel markant in bij de talrijke affiches die hij ontwerpt. De opdrachtgevers zijn altijd armlastig. Rob Schotman houdt zich daarbij van de domme. Verzoeken van hen om een sober ontwerp beantwoordt hij steevast met een fullcolour affiche en hij weet meestal ook de realisatie ervan te bewerkstelligen. Een honorarium zit er tenslotte toch niet in; dan maar werken voor de eigen ontwerpportefeuille...

Vaak zijn de (vrijgestelde) beeldende kunstenaars met hun organisatie de spil van het activisme. Rob Schotman weet meestal de naam van 'zijn' vakbond in het colofon van affiches te moffelen. Voor hem is het 'vakbond' BBK, en niet beroepsvereniging. Hij bedoelt klasse- en niet standsorganisatie.

Bovenstaande tekst is van: Bernd Lehmann
http://www.waldencultuur.nl

Het hierbij afgebeelde werk, "variaties uit 16 cirkels" stamt uit 1969 en is een fraai voorbeeld van Rob Schotman's oprechte en artistieke gaven.

Rob Schotman zijn werk is vertegenwoordigd in verscheidene binnen - en buitenlandse collecties o.a. coll : AMC.