Delanjo, Marcus Delanjo
[2006564]

Marcus Delanjo / Peter Paul Hubert Seidel
1943-2009

Marcus Délanjo is de artiestennaam van de in 1943 geboren Peter Paul Hubert Seidel. Hij is een bevlogen en onafhankelijk kunstenaar die in optimale vrijheid zijn zienswijzen omzet in olieverven. Délanjo volgde geen officiële kunstopleiding en past niet binnen een artistieke stroming. Hij cultiveert een authentieke en daardoor sterk herkenbare schilderstijl. Zijn schilderstijl neemt in de Nederlandse schilderkunst een geheel eigen plaats in. Als kunstenaar voldoet hij aan het romantische idee van iemand die alles opgeeft voor zijn werk. Bij beschouwing van zijn oeuvre valt op dat hij zijn kenmerkende stijl door de jaren heen consequent toepast. Met zijn zeldzame verbeeldingskracht is hij een rapporteur van het sublieme, waarin realiteit en fantasie elkaar afwisselen. Serieus, soms met humor maakt hij de beschouwer deelgenoot van zijn ziele roerselen.

Geloof als drijfveer

In het voorjaar van 2006 presenteren SBK Amsterdam en CBK Groningen kunstenaars uit elkaars collectie. Dit is één van die tentoonstellingen.

Er doet zich op dit moment een ontwikkeling voor in de beeldende kunst, waarvan de Groningse kunstenaar Marcus Delanjo 1943-2009 wellicht droomde of waarop hij wellicht hoopte toen hij in de jaren tachtig deze religieus getinte doeken schilderde. De religie is als thema helemaal terug. Het ultieme bewijs daarvan is de bekroning van het glas in lood raam dat de Brabantse kunstenaar Marc Mulders voor de Nieuwe Kerk in Amsterdam maakte als mooiste kunstwerk van de laatste 50 jaar.
Naar de oorzaak van die revival valt alleen maar te gissen. Behoefte aan houvast in moeilijke tijden? Behoefte om weer verhalen te vertellen ? Behoefte aan oerwaardes ?
Een nieuwe generatie die open staat voor religie omdat ze er geen ervaring mee heeft ?

Delanjo was en is gewoon een gelovig mens. Hij heeft duidelijk moeite met allerlei technische en maatschappelijke ontwikkelingen, omdat hij ze, tegen de achtergrond van zijn geloof, als een vorm van verloedering ervaart. In zijn werk neemt hij het op voor de kwetsbare mens. Bijvoorbeeld “de mens die door de techniek tot een aap wordt gemaakt”, de mens die lijdt onder terreur (Zuid-Afrika) of de mens die in armoedige omstandigheden moet leven. Dat op veel van zijn doeken kinderen een grote rol spelen heeft, denk ik, ook daarmee te maken.

Hij schildert figuratief, tegen het realisme aan, maar zijn menselijke figuren zijn nooit helemaal volgens de werkelijkheid. Daarvoor ontbreken er teveel details in de uitvoering en zijn de verhoudingen te onnatuurlijk. Bij een aantal schilderijen plaatst hij zijn verhaal wel in een ruimte met een identiteit, meestal een landschap, bij andere kenmerkt de achtergrond zich door slechts een kleur. Dat zijn kleuren over het geheel genomen donker zijn, valt te verklaren vanuit zijn opvattingen over de wereld. Dat betekent niet dat zijn werken alleen maar somber zouden zijn. Er gloort vaak hoop, bijvoorbeeld gesymboliseerd in een contrasterende, lichte kleur. Dat hij zich in de gepresenteerde schilderijen beperkt tot olieverf, lijkt samen te hangen met een ouderwets soort vakmanschap. Delanjo is een échte schilder.

De Groningse kunstenaar is tevens een verhalenverteller. In die zin is hij trouw aan de Bijbelse traditie. Op verschillende doeken is hem het verhaal alleen niet genoeg. Ergens onderaan vult hij het aan met een geschreven boodschap. Dat vind ik in veel gevallen én overbodig én zonde, omdat het een deel van het mysterie weghaalt en omdat het de interpretatievrijheid van de kijker verkleint.
Dat hij ieder werk niet alleen met zijn naam signeert, maar ook met de kreet, dankzij God, vind ik echter eerder ontroerend en passend dan storend.

De huidige generatie religieus werkende kunstenaars – behalve Marc Mulders bijvoorbeeld ook Paul van Dongen, Bas Meerman, zelfs Damien Hirst en Sarah Lucas – zou je wellicht enige oppervlakkigheid of opportunisme mogen of kunnen verwijten, al moet ik daarmee voorzichtig zijn, bij Delanjo is er geen twijfel mogelijk.
Dit is een gelovige kunstenaar die vanuit dat geloof een boodschap wil overbrengen en daarvoor de kunst als middel gebruikt. Op een degelijke, vakkundige en integere manier.
Interessant om daar kennis mee te maken.

Tekst: Rob Perrée 2006

Délanjo exposeerde eerder in het
Drents museum te Assen 1973 en 1987 en in buitenlandse Galerieën en Musea,
waaronder in Bologna, Londen, New York, San Fransisco, Michigan en Texas.
Délanjo's authentieke en daardoor sterk herkenbare schilderstijl heeft alles in zich van een groot talent.