19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Scholze, Hans Scholze
[2006686]

€1.850,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

Hans Scholze
1933-1993

HANS SCHOLZE 1933 - 1993; Eigenzinnig oeuvre
Gistermorgen is in zijn woonplaats Soest de tekenaar Hans Scholze overleden. Volkomen onverwacht, hij was volop aan het werk.
Hij werd zestig jaar.

K. Schippers
21 september 1993

Scholze was van Tsjechische afkomst en werd geboren in Cepu op Java. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat hij eerst met zijn moeder en zusje in het vrouwenkamp van Semarang en daarna, toen hij elf werd, in het jongenskamp. Na 1945 kwam hij met zijn familie naar Nederland waar hij aan de AKI te Enschede binnenhuisarchitectuur ging studeren. Vooral de grillige lessen van Aldo van Eyck maakten grote indruk op hem.

In Amsterdam werkte hij korte tijd bij het architectenbureau Oyevaar en Stolle en bij de Stichting Goed Wonen in de Leidsestraat. Plotseling, hij was toen achter in de twintig, begon hij ook te tekenen en die wandelingen, zoals hij zijn tekeningen noemde, werden zo belangrijk voor hem dat hij er ten slotte alles voor opgaf. Tot zijn dood werkte hij teruggetrokken aan een hoogst eigenzinnig oeuvre waarvan tot nu toe slechts fragmenten in galerieën zijn getoond.

Bij Scholze bleeft geen deel van het papier onbetekend. Hij werkte soms vierentwintig uur achter elkaar om het wit te vullen. Manen, kruizen, sterren, dieren, gezichten en talrijke onbenoembare figuren van enkele millimeters vormen tezamen honderden arabesken. Zelfs het kleinste vel ziet eruit of het binnen enkele seconden zal ontploffen. Dan zal het wit opnieuw ontstaan en moet het weer worden gevuld.

Scholze liet zich zelden over zijn tekeningen uit en hij gaf ze ook geen titel. In een vraaggesprek, dat op 1 april 1988 in deze krant stond, zei hij dat op zijn werktafel een boek over connossementen, scheepspapieren lag, een studie van Paul Cahen met wie hij in het jongenskamp had gezeten. De heldere en logische zinnen die daarin voorkwamen las hij ter verstrooiing, als een wandeling niet lukte.

Zijn tekeningen lijken volgens de wetten van een fantastische logica te zijn gemaakt. Hij bediende zich van een automatisch schrift; Van Eyck had hem met die techniek van surrealisten in aanraking gebracht. Toch ziet de slotvoorstelling er nooit spontaan uit. Hoe verschillend de onderdelen ook zijn, samen vormen ze een streng gebouw, het altijd tijdelijke antwoord van de tekenaar op de leegte.

De laatste jaren begon Scholze ook kleur te gebruiken, maar zijn kracht bleef het zwartwit. Groter werden de formaten nu, meters in het vierkant. In haar beschouwing bij het vraaggesprek met Scholze heeft Betty van Garrel het over horror vacui en ze citeert de schilder Giorgio de Chirico over de vreugden en smarten die besloten liggen in een zuilengang of in het binnenste van een kist.

Op dat gevaarlijke terrein heeft Hans Scholze zich voortdurend gewaagd. Hij durfde het aan al het pittoreske te schuwen. Op elke tekening keek hij de onbetrouwbare ruimte, zo mogelijk, recht in het gezicht.

Hans Scholze volgde in de jaren vijftig een opleiding voor binnenhuisarchitect aan de Akademie voor Kunst en Industrie (aki) te Enschede, waar de kunstgeschiedenislessen van de architect Aldo van Eyck een onuitwisbare indruk op hem maakten.

Scholze was als binnenhuisarchitect onder meer betrokken bij de inrichting van het toenmalige Leidsepleintheater, werkte voor Kho Liang Ie en was ten slotte adviseur bij de Stichting Goed Wonen in de Leidsestraat. Vanaf 1962 begon Hans Scholze ook te tekenen, en die 'wandelingen', zoals hij zijn tekeningen noemde, werden zo belangrijk voor hem dat hij er uiteindelijk alles voor opgaf. Hoewel hij in 1965 met onder anderen Peter Struycken, Ad Dekkers en Reinier Lucassen Nederland vertegenwoordigde op de Quatrième Biennale van Parijs en in 1969 werd geselecteerd voor de Atelier 6-tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam, gaf Hans Scholze er de voorkeur aan om buiten het zicht van de officiële kunstwereld in stilte aan een hoogst eigenzinnig oeuvre te werken.

De verrassende schoonheid en complexiteit van het tekenkunstig werk van Hans Scholze zijn al vroeg onderkend. Toch is de uitzonderlijke kwaliteit ervan, tot nu toe, slechts door een kleine groep van trouwe verzamelaars ingezien.

In het rijk geïllustreerde Hans Scholze (1933-1993). Niet de bestemming, doch de reis..., met teksten van Paul Cahen, Dick Cassée, Betty van Garrel, K. Schippers en Felix Villanueva, wordt het oeuvre van Hans Scholze, tien jaar na zijn overlijden, in al zijn aspecten onder de aandacht gebracht.
Recensie(s)
Publicatie over het werk van beeldend kunstenaar Hans Scholze, begeleid door 2 presentaties in Haarlem. Als inleiding is een voordracht van Scholze zelf opgenomen waarin hij de drijfveren voor zijn werk(-wijze) zoekt in zijn jeugdervaringen in voormalig Nederlands-Indie. De bijdragen van Paul Cahen, Betty van Garrel, K. Schippers en Felix Villanueva gaan daar op door en belichten van hun kant het ontstaansproces van de tekeningen, dat bijna belangrijker is dan het resultaat. Scholze, wiens werk grenst aan Art Brut en het Surrealisme, begint met enkele spontane vormen die een eigen leven gaan leiden en die in die gekozen vormtaal uitgroeien tot fijnmazige tekeningen in inkt of waterverf. Met paginagrote afbeeldingen in kleur en zwart-wit van het werk. Op het stofomslag een reproductie van een van de werken, belettering in zwart. Een zeer leesbare publicatie over hedendaags grafisch werk dat buiten het officiele circuit is gehouden.

J.H. Breeschoten

njoying Hans Scholze's creations is easy for everyone. His works made of structures, mazes and geometrical forms are created out of spontaneous drawings as he lets his subconscious guide his hand without prior planning of his drawings. The result is a collection of works that art critiques regard as both intriguing and stimulating. Our advice is to simply take a step closer and let yourself and your guests dive into his creations.

Hans Scholze is a Dutch artist who was born in Java, Indonesia in 1933. He was trained as an architect, and exhibited numerous times since the 1960's, including the 'Quatrieme Biennale de Paris, Modern Art Museum in Paris' in 1965 and numerous galleries throughout The Netherlands. He passed away in 2003 in Soest, The Netherlands. His works are now permanently exhibited in Teylers Museum (Haarlem, The Netherlands), and Collectie De Stadshof (Ghent, Belgium).

Previous exhibitions of Hans Scholze:
1965 Quatrième Biennale de Paris, Musée d’art moderne de la ville de PARIS

1969 Atelier 6, Municipal Museum, AMSTERDAM

1977 Galery Husstege, AMSTERDAM & Galery Facet, AMSTERDAM

1978 Galery Facet, AMSTERDAM

1979 Zeeuws Art Centre, MIDDELBURG

1982 University of AMSTERDAM

1984/1985 Galery Inart, AMSTERDAM

1985/1986 Galery Forum, AMSTERDAM

1986 Museum of The Continuous Line Van Rooy Galery, AMSTERDAM

1988 Nivra, AMSTERDAM & Galery Inart, AMSTERDAM

1988 Provincial Government Centre THE HAQUE

1989 Universiteit Twente, ENSCHEDE

1989 Galery Hamer, AMSTERDAM

1991 Art Centre De Gele Rijder, ARNHEM

1991 Galery Hamer, AMSTERDAM & Art en Marge, BRUSSELS

1992 Cathedral Museum, Mdina, MALTA

1994 Foundation Pararealisme, ENSCHEDE & Museum of the resistance, GOUDA (in memory of the war with Japan, 1941-1945)

1995/1996 Herman Molendijk Provincial Foundation, AMERSFOORT

1996 Museum Palthe-huis, OLDENZAAL

1997 Artfoundation Hazart, SOEST

2004 Teylers Museum, HAARLEM & Galery Rob de Vries

2013 Collectie De Stadshof, Ghent, Belgium
Datum toegevoegd: 05/10/2017 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart