19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Struycken, Peter Struycken
[2006876]

€1.750,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

Peter Struycken
1939-

Geboren te Den Haag op 05-01-1939

Kwalificaties: beeldhouwer, computerkunstenaar, glasschilder, monumentaal kunstenaar, schilder, tekenaar, docent aan academie, keramist.

Lid van: Vereniging Pulchri Studio Den Haag

Winnaar van prijs:
Essoprijs
Sikkensprijs
Jacob Marisprijs
Jacob Hartogprijs
J.C. van Lanschotprijs voor de Beeldhouwkunst
Oeuvreprijs Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst
Eeremedaille voor Kunst en Wetenschap
Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst

Exposeerde zowel in binnen- en buitenland.
Is met werk vertegenwoordigd in tal van nationale en internationale collecties van bedrijven, instellingen, gemeentes, musea en particulieren.

Het werk van Struycken kent diverse verschijningsvormen – schilderijen, tekeningen, installaties, bewegend beeld – en kenmerkt zich door abstracte patronen en figuren.
Deze spelen, naast kleur en licht, eveneens een belangrijke rol in de installaties die hij maakt.
Struycken ontwerpt in 1981 de bekende postzegel met de beeltenis van toenmalig koningin Beatrix, opgebouwd uit talloze puntjes variërend in grootte.
Een uniek ontwerp in Struyckens oeuvre aangezien figuratie in zijn werk doorgaans geen rol speelt.

Struycken studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag 1957-1961.
Van 1964 tot 1976 gaf hij op de kunstacademie in Arnhem leiding aan een afdeling speciaal gericht op omgevingskunst.
Groeps)tentoonstellingen van Struyckens werk vonden plaats in onder meer Museum Boijmans Van Beuningen Rotterdam, het Stedelijk Museum Amsterdam, Galerie De Expeditie(Amsterdam en het Stedelijk Museum Schiedam.

Op 5 januari van dit jaar is Peter Struycken 80 jaar geworden. Het is hem niet aan te zien.
Hij is slank, energiek, lenig van geest en scherp in zijn analyses van de kunst en zijn plaats daarin.
In zijn atelier in Gorinchem vertelt hij naar aanleiding van de presentaties van zijn werk in het Hedge House en het Koetshuis van buitenplaats Kasteel Wijlre en het Groninger Museum over de essentie van zijn werk dat de uitkomst is van een levenslang onderzoek naar kleur.

Je zou vrijwel al het werk van Peter Struycken kunnen zien als een bevraging van kleur als een voorzetting van de ideeën en vaststellingen die andere kunstenaars en denkers voor hem hebben gedaan. Zo stelde Goethe dat alle kleuren een algemene werking op de psyche hebben; oranje veroorzaakt opwinding en groen rust. Van Gogh maakt duidelijk dat die werking niet voor iedereen gelijk is. Als hij in een brief aan zijn broer over een schilderij van het interieur van een nachtcafé schrijft hoe een bepaalde kleur groen op zijn innerlijk inwerkt dan beschrijft hij een subjectieve, emotionele werking. Struycken: “Daarmee zijn de poorten voor het expressionisme opengezet. Je ziet een verschillende omgang met wat kleur is. Als Newton zegt dat kleurbreking is van licht, dan gaat het om iets objectiefs, wat zich buiten je om afspeelt. Bij Goethe, die zich tegen deze benadering fel verzet, bestaat kleur juist bij de gratie van de menselijke waarneming en beleving.

Tussen 1962/63-1966 hield hij zich bezig met werken over wetmatige beweging. Hij bepaalde de vorm op basis van vlak-indelingen en kleurverschillen vanuit eenvoudige verhoudingen in kleurtoon geel, oranje-rood, karmijn, blauw et cetera, helderheid licht-donker en verzadiging sterk-zwak. Het gaat in deze schilderijen altijd om kleine aantallen kleuren tussen de ongeveer 5 en 50. Een figuratie vorm en kleur is stapsgewijs opgebouwd. Struycken: Een geheel is dus het resultaat van opeenvolgende stadia. Alle figuratie speelt zich binnen het kader van het schilderij af. In 1965 treden vormen buiten het kader en krijgt een werk een vrije vorm.

Tussen 1966-68 maakt hij werken waarin structuur centraal staat. Struycken: De figuratie is nog steeds op eenvoudige wetmatige ordeningen gebaseerd, maar die is buiten het vierkante kader van het schilderij voortzetbaar. Daarmee wordt een schilderij een fragment van een onbegrensde structuur in twee dimensies. De kleurverschillen blijven steeds eenvoudige verhoudingen in kleurtoon, helderheid, verzadiging.

Tussen 1969-1994 maakt hij structuurwerken op de computer. Tot 1979 zijn alle schilderijen, fotowerken en tekeningen met algoritmes geordend in twee dimensies. De twee dimensies strekken zich, net als de eerdere structuurwerken onbegrensd uit, een werk is een fragment. Een figuratie, maar nu algoritmisch berekend, is ook hier altijd een samenstel van opeenvolgende stadia. Vormen worden niet meer berekend. Er wordt alleen nog gewerkt met plaats en kleur. Een plaats wordt voorgesteld door een gekleurde punt in tekeningen of door een gekleurd vierkantje in schilderijen en fotowerken van monitorbeelden. De indruk van een vorm ontstaat door de verschillen tussen de kleuren. Peter Struycken: In 1976 ontstaan de eerste ordeningen van kleuren algoritmisch op een beeldbuis met behulp van sinus-golven. Dan ontstaat ook het idee van wat ik een kleurruimte noem. Kleuren krijgen een ruimtelijke ordening in plaats van een ordening in het platte vlak.
Datum toegevoegd: 23/05/2012 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart