Winkel, Michaël Winkel
[2007047]

Michaël Winkel
1956-2012

Michaël kreeg de kunsten met de paplepel ingegoten als zoon van de kunstenaars Antoon Winkel en Maria Hendriks, zijn persoonlijkheid was even grillig als zijn werk, soms manisch, soms depressief.
Vroeger zag je hem regelmatig op zijn brommer door de stad rijden, nadat zijn gezondheid verslechterde kwam hij het huis niet meer uit.

Niet alleen zijn kunst was onvoorspelbaar ook zijn gevoel voor humor, een vriend van hem vertelde dat hij jaren geleden bij een schoenenwinkel een schoen uit de stelling gapte en wegliep met de woorden: Ik ben de schoenkaper, typisch Michaël vervolgde hij zijn verhaal net als toen we bij de Franse grens werden aangehouden.
De douanier vroeg onze paspoorten: voulez- vous en Michaël maakte de zin af met couchez avec moi, de douanier zag er de humor niet van in met een grondige lichamelijke inspectie als gevolg.

Ton Delemarre schreef het volgende gedicht over Winkel:
Het huis aan de Hallinqlaan waar hij woonde
Stak even vooruit in de rooilijn
Je kon je er aan stoten
Zo ook zijn gruwelprenten
Vol wulpse vrouwen, vol tranen, vol dood
Heel veel labyrinten, waarin hij verdwaaldeDe wanen waren hem ter machtig
De medicijnen sloopten hem
Duizenden tekeningen vloeiden uit zijn pen
Honderden schilderijen laat hij na
Zware contouren houden het heftig beeld
In strenge orde
Wie door het leven zo ongenadig is geslagen
Mag hopen door zijn vriend/vijand dood
voorgoed bevrijd te worden.

THE DEVIL IS IN THE DETAILS
19-06-2015 / 15-08-2015

Op vrijdag 19 juni opent in SBK Dordrecht de nieuwe tentoonstelling THE DEVIL IS IN THE DETAILS, een expositie waarin het schemergebied tussen genialiteit en waanzin wordt verkend.

Met werk van o.a. Michael Winkel, Theo Wesselo, Jordy Koevoets, David Bade, Alexandra Martens, Jan Hoek, Filippo Minelli, Justin Wijers, Teemu Keisteri, Frans van Lent, Wim Izaks en Thom Vink.

Exposeerde zowel solo als in groepsverband in den lande en is vertegenwoordigd in binnen- en buitenlandse collecties van instellingen, gemeentes, bedrijven en particulieren.

De Nederlandse schilder Michaël Winkel werd geboren in Dordrecht in 1956. Zijn ouders waren de kunstenaars Antoon Winkel (1923 - 1989) en Maria Hendriks (1923 - 19XX). Al snel werd duidelijk dat Michaël Winkel een groot tekentalent had. De tekeningen die hij als peuter en later als tiener maakte, laten zien dat hij over een enorme verbeeldingskracht beschikt en het vermogen om dit op een verhalende manier weer te geven.



Kenmerkend voor zijn vroege werk zijn monsterlijke personages en prehistorische dieren die uit het werk van Jeroen Bosch lijken te zijn gestapt. Typerend is de fantastische detaillering en tekentechniek.

In de jaren zeventig ging hij zich meer toeleggen op de schilderkunst en ontwikkelde hij een eigen stijl met grote zeggingskracht. Figuurlijke vormen worden vaak gecombineerd met structuren.

Tijdens zijn leven heeft hij te maken gehad met grote tegenslagen. Het verlies van directe dierbaren en in het bijzonder zijn grote liefde Liesbeth heeft veel impact op hem. Zijn geestelijke gezondheid zal eronder lijden. Uit zijn hand komt een enorme stroom schilderijen en tekeningen waarin hij onmiskenbaar zijn gemoedstoestand weergeeft. Het werk wordt grafischer en wordt soms aangevuld met teksten.

Het is een feit dat u zich niet hoeft te vervelen.

In 2012 stierf Michaël Winkel op 56-jarige leeftijd.

BIOGRAFIE:
1956 Geboren in Dordrecht, Nederland

1975 Opleiding aan Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam

1976 - 1979 Opleiding aan Academie van Beeldende Kunsten, Rotterdam

1979 Afstuderen cum laude aan Academie van Beeldende Kunsten, Rotterdam

Tentoonstellingen

1985 - Galerie Witt, Dordrecht
Concert en Congresgebouw De Doelen Rotterdam

1986 - Koepelkerk Amsterdam
Galerie Maas, Rotterdam

1987 - Lineart '87, Gent, België
Galerie Maas, Rotterdam
Galerie Witt, Dordrecht
Galerie Peters, Geleen

1988 - Galerie Witt, Dordrecht
Dordrechts Museum, Dordrecht
PMW Gallery, Stamford, VS.
Galerie Maas, Rotterdam

1991 - Galerie Maas, Rotterdam
Galerie Interart, Heeswijk Dinther

1992 - Galerie Maas, Rotterdam
Galerie Witt, Dordrecht

1993 - Schlosz Mainau, Insel-Mainau, Duitsland
Galerie Magenta, Nijmegen
Galerie Maas, Rotterdam
Galerie Westersingel, Rotterdam

1994 - Kunsthal. Galerie 94, Rotterdam
Galerie Maas, Rotterdam

1995 - Kunsthal. Galerie 95, Rotterdam
Zwolsche Algemeene, Nieuwegein
Galerie Maas, Rotterdam

1996 - Ary Scheffer Award
Galerie Maas Rotterdam
Muurschildering Dordrechts Museum, Dordrecht
Rotterdam on line, groepstentoonstelling
Chambre d'amis Dordrecht, groepstentoonstelling
Illustratie gedichtenbundel in samenwerking met Ton Delamarre

1999 - Galerie De Drie Stromen, Zwijndrecht

2000 - Galerie Maas, Rotterdam

2001 - Pictura Dordrecht
Galerie Vers van de Pers, Dordrecht

Michael Winkel werd geboren in 1956 en werd voornamelijk beïnvloed door de jaren 70 toen hij opgroeide. Conceptualisme wordt vaak gezien als een reactie op het minimalisme en de leidende kunstbeweging van de jaren zeventig, waarbij de grenzen van de kunst met zijn revolutionaire kenmerken worden uitgedaagd. De bewegingen die volgden waren allemaal representatief voor een sterk verlangen om de kunstwereld te evolueren en te versterken, als reactie op de spanningen van het vorige decennium. Proceskunst vertakte zich van het conceptualisme en belichtte enkele van de meest cruciale aspecten ervan, maar ging verder in het creëren van mysterieuze en experimentele artistieke reizen, terwijl Land Art de creatie naar buiten bracht en vroege filosofieën van milieubewustzijn initieerde. In Duitsland kreeg de schilderkunst van expressieve figuren voor het eerst een nieuwe kans sinds de verzwakking van het abstract expressionisme bijna twintig jaar geleden, het genre eiste zijn onderscheid terug door de penseelstreken van Gerhard Richter, Anselm Kiefer en Georg Baselitz. De meeste van de veelgeprezen artiesten uit de jaren zestig, die aan succes en populariteit hadden gewonnen, behielden hun status in de jaren zeventig. Andy Warhol was een sleutelfiguur van die twee decennia, en begon in de jaren zeventig te experimenteren met het uitgeven van films en tijdschriften, waardoor hij een interculturele activiteit ontplooide die geen enkele andere beeldend kunstenaar van zijn standaard eerder had ondernomen. Door dit te doen, verzekerde hij zijn status als beroemdheid. De multiculturele en verfijnde positie die de stad New York in de jaren zestig bekleedde, bleef in de jaren zeventig net zo invloedrijk. Met meerdere internationaal gerenommeerde artiesten die de galerijen en het centrum van de stad aantrokken, versterkte de stad opnieuw haar reputatie als het artistieke centrum van de generatie. Voorbij, talrijke bewegingen bepaalden de jaren zeventig. Onder meer het feminisme en de vernieuwende radicale ideologieën die het met zich meebracht, hadden een sterke invloed op de beeldcultuur. Fotorealisme, dat in de jaren zestig opkwam, kreeg ook kritisch en commercieel succes. De kritische, prominente artistieke figuren van de stad New York begonnen schilders en beeldhouwers uit Latijns-Amerika te omarmen. Straatkunst begon tegen het einde van de jaren zeventig op te komen als een echte en geaccepteerde vorm van kunst. Jean-Michel Basquiat en Keith Haring waren pioniers in het aantonen dat hun kunstwerken tegelijkertijd in kunstgalerijen en op stadsmuren konden bestaan. Gedreven door graffitikunst, bewees straatkunst vanaf zijn vroegste dagen dat het kon doorstaan in een constante stroom van zelftransformatie, eindeloos de grenzen van de moderne kunst verlegde en een echt baanbrekend artistiek genre werd. De in Italië ontstane Arte Povera-beweging kreeg in de jaren zeventig internationale erkenning en vooraanstaande figuren als Jannis Kounnelis, Mario Merz en Michelangelo Pistoletto werden geprezen. De kritisch geëngageerde Mono-Ha-beweging, bestaande uit Japanse en Koreaanse kunstenaars, bloeide in Tokio in de jaren zeventig. De kunstenaars verwierpen traditionele ideeën over representatie en gaven de voorkeur aan een interpretatie van de wereld door een engagement met materialen en een verkenning van hun eigenschappen. De kunstwerken bestonden vaak uit ontmoetingen tussen natuurlijke en industriële materialen zoals steen, glas, katoen, spons, hout, olie en water, veelal ongewijzigd intact. De kritisch geëngageerde Mono-Ha-beweging, bestaande uit Japanse en Koreaanse kunstenaars, bloeide in Tokio in de jaren zeventig. De kunstenaars verwierpen traditionele ideeën over representatie en gaven de voorkeur aan een interpretatie van de wereld door een engagement met materialen en een verkenning van hun eigenschappen. De kunstwerken bestonden vaak uit ontmoetingen tussen natuurlijke en industriële materialen zoals steen, glas, katoen, spons, hout, olie en water, veelal ongewijzigd intact. De kritisch geëngageerde Mono-Ha-beweging, bestaande uit Japanse en Koreaanse kunstenaars, bloeide in Tokio in de jaren zeventig. De kunstenaars verwierpen traditionele ideeën over representatie en gaven de voorkeur aan een interpretatie van de wereld door een engagement met materialen en een verkenning van hun eigenschappen. De kunstwerken bestonden vaak uit ontmoetingen tussen natuurlijke en industriële materialen zoals steen, glas, katoen, spons, hout, olie en water, veelal ongewijzigd intact.