L'Herminez, Theo L'Herminez
[2007087]

Theo L'Herminez
1921-1997

Theodorus Theo Gerardus l'Herminez was een Nederlandse schilder.

Geboren te Tilburg in 1921 pverleden aldaar in 1997 was eerst reclameontwerper en volgde tussen 1958 en 1961 de voorloper van de Academie voor Beeldende Vorming.

Hij kreeg lessen van een kunstenaar uit Tilburg en studeerde daar aan de Academie van Beeldende en Bouwende Kunsten Tilburg er verstreek enige tijd voordat hij zijn specifieke stijl ontwikkelde. Voordat hij begon op een nieuw schilderij maakte hij talrijke schetsen, van daaruit ontstond er een bijzondere stemming en volgden eindeloze toevoegingen en veranderingen tot hij bang was dat verder werken het verlies van de essentie zou gaan veroorzaken.

In zijn vroege periode schilderde hij vooral landschappen en stadsgezichten.
Na experimentele, impressionistische, expressionistische en figuratieve periodes maakte hij vanaf de jaren negentig vooral magisch-realistische werken.

Hierin ontwikkelde L’Herminez een persoonlijke stijl met o.a.de vrouw als belangrijk onderwerp.
Stadsmuseum Tilburg bezit vijf doeken van L‘Herminez waaronder een jeugdwerk met een naturalistische weergave van de vroegere omgeving van het Hasseltplein en meer impressionistische aanzichten van het NS-rangeerterrein bij de Alleenhouderstraat 1961 en van de vroegere Emmastraat 1961.

De vrouwen in zijn schilderijen zijn monumentaal, bestaande uit beeldhouwkunstelementen die tegen een rustgevende achtergrond worden geplaatst die de kijker niet afleidt.
Door zijn karikatuur van het figuur krijgt de werkelijkheid een geharde en gestileerde buitenaardse uitstraling, dit effect wordt versterkt door zijn combinatie van sterk contrasterende kleuren met meer kalmerende tonen.

l'Herminez kreeg zijn inspiratie door middel van korte ontmoetingen met zijn onderwerpen, de indrukken die ze achterlieten werden in de beelden vertaald, kwaliteiten die hij van zijn eigen persoonlijkheid herkende.
In deze zin zijn zijn schilderijen zelfportretten met zijn eigenschappen in een aantal van zijn werken te onderscheiden.

Met een vleugje cynisme laten zijn portretten ieders eigenbelang zien, zodat ze niet kunnen communiceren.
Hij schildert de jeugd en de dwaasheid van vrouwen af ​​om veroudering en verval te verbergen en die door de verloop van de tijd verwoest zijn.
Tegelijkertijd benadrukt hij de kwetsbaarheid en de schoonheid van iedereen, die erin slaagt om de mantel te doorbreken.

l'Herminez probeerde een bepaalde uitdrukking te creëren waardoor een gevoel van spiritualiteit werd opgewekt, kunst staat altijd voor de uitdaging om zichtbaar te maken dat niet in woorden kan worden uitgedrukt.
Hierin heeft zijn werk een affiniteit met mystiek realisme, in thema en emotionele inhoud toont hij overeenkomsten met kunstenaars als, Otto Dix en Christian Schad van het Nieuwe-Duitse Pragmatisme.

L’Herminez leed in zijn laatste levensjaren een teruggetrokken bestaan in Goirle, zijn vrouw Marit was tevens ook een verdienstelijk kunstenares.

In 1999 twee jaar na zijn overlijden verscheen de biografie: De verboden vruchten van Theo L'Herminez 1921-1997.

Exposeerde zowel solo als in groepsverband en is met werk vertegenwoordigd in tal van collecties van bedrijven, instellingen, gemeentes en particulieren.

Opleiding:
Instelling: A.B.C. tekenschool Rotterdam;

leerling van:
Maarten Krabbé
Neel de Kort

vakgebied: schilderen;

Instelling:
R.K. Akademie voor Beeldende en Bouwende Kunsten Tilburg;
docent: Bob Buys
docent: Frans Verhaak
docent: Joop Liesker

Presentaties (solo):
1979 - Galerie Kokon
1986 - olieverfschilderijen - Galerie Mokum Amsterdam
1999 - de verboden vruchten van Theo l'Herminez - Frisia Museum Spanbroek

Presentaties overig:
1955 - beeldhouwers, schilders, grafici - Stichting Kunstkring Tilburg
1969 - Galerie Ina Broerse Amsterdam -
1970 - Galerie Schouwburg Tilburg
1972 - Galerie Kokon
1974 - Kultureel Sentrum De Koningswei Tilburg
1974 - Galerie Hamer Amsterdam
1975 - Galerie Kokon
1976 - Brabant Biennale - Kultureel Sentrum Tilburg
1976 - Cultureel Centrum de Vaart Hilversum
1981 - Galerie Schouwburg Tilburg -
1989 - drie realisten uit Brabant - Museum Kempenland Eindhoven
1991 - Theo l'Herminez - Museum Kempenland Eindhoven
2006 - Schilders van een andere werkelijkheid in de collectie van het Scheringa Museum voor Realisme - Scheringa Museum voor Realisme

Documentatie:
Documentatie en informatie van Galerie Mokum
Documentatie en informatie van Galerie Hamer
Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950
Brabant Biennale '76
Dokumentatie beeldende kunstenaars Stadsgewest Tilburg
drie realisten uit Brabant 1993
Beeldend Nederland 2001
Nederlandse Realisten na 1950 2006
Schilders van een andere werkelijkheid in de collectie van het Scheringa Museum voor Realisme 2008
Strip en kunst 2009
Een feest...om naar te kijken

Theodorus Theo Gerardus l’Herminez was a Dutch painter. He studied at the Academie van Beeldende en Bouwende Kunsten in Tilburg from 1958 to 1961, and some time passed before he evolved his particular style. Largely self-taught, his style moved from Impressionism to Realism. His favourite subjects were imagined aged women on whom life had left its mark. He had a strong affinity with the movement of Magic Realism in the early 1930s, with its features of a different perspective, ominous light and technical precision.

Theodorus "Theo" Gerardus l'Herminez was a Dutch painter.

He was given lessons in drawing by an artist from Tilburg and later studied at the Academie van Beeldende en Bouwende Kunsten in Tilburg from 1958–61, and some time passed before he evolved his particular style. Before starting on a new painting, he would make numerous sketches and from these a particular mood developed.
Then followed endless additions and changes until he feared that further work would cause the loss of the essence of the picture.

Largely self-taught and later, moving from impressionism to realism, his favourite subjects were women who were aged, wrinkled and creased, and on whom life had clearly left its mark.
These were not people of flesh and blood, but sprang rather from his fertile imagination.

The women in his paintings are monumental, being composed of sculptural elements placed against a restful background which does not distract the viewer.
Through his caricature of the figure, reality is given a hardened and stylised alien appearance, this effect is enhanced by his combining of strongly contrasting colours with more calming tones.

l'Herminez gained his inspiration through brief encounters with his subjects. The impressions which they left behind, were translated into the images, being qualities that he recognised from his own personality.
In this sense his paintings are self-portraits, with his features being discernible in a number of his works. With a touch of cynicism, his portraits show everyone's self-interest, to the point of being unable to communicate.

He depicts the cloak of youth and frivolity donned by women to hide ageing and decay, and who have been ravaged by the passage of time. At the same time he emphasises the vulnerability and beauty possessed by all, which manages to break through the cloak.

l'Herminez attempted to create a certain expression by which a feeling of spirituality was evoked. Art always faces the challenge of making visible that which cannot be expressed in words. In this his work has an affinity with mystical realism.
In theme and emotional content he displays similarities to the artists Otto Dix and Christian Schad of the New German Pragmatism.

Besides his portraits of women, l'Herminez also produced many self-portraits, showing great consistency in facial expression and style.