19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Lassche, Henk Lassche
[2007152]

€950,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

Henk Lassche
1948-

Henk Lassche staat bekend als de schilder die in zijn krachtige geabstraheerde schilderijen de essentie van het Hollandse landschap weet te vangen. Met zijn expressieve gelaagde olieverfschilderijen weet hij als geen ander het Hollandse gevoel van wad, water- en polderland weer te geven. Mede onder invloed van buitenlandse reizen zijn Lassche’s composities de laatste jaren sterk vereenvoudigd.

De schilderijen zijn lichter en helderder geworden. De focus is verschoven van de weergave van het stoffelijke naar ongrijpbare kwaliteiten als de uitdrukking van licht en atmosfeer door kleur en verfhuid.

In zijn pogingen het noordelijk licht te vangen werkte Lassche voor een aantal langere periodes in Noorwegen. Na deze geslaagde studiereizen bezocht hij verschillende keren Turkije. Hier ontstonden de laatste jaren verstilde monumentale schilderijen, geinspireerd door de resten van de klassieke oudheid, het warme zuidelijke licht en het zwijgend verstrijken van de tijd.


1948 Geboren in Zwartluis, Nederland
1953 Verhuist naar Meppel, waar hij zijn jeugd doorbrengt
1970 Vestigt zich in Hengelo, Overijssel
1980-1981 Kunstacademie Kampen
1982-1984 Kunstacademie AKI, Enschede
2002-2007 Woont en werkt voor langere tijd in Noorwegen
2008-2011 Woont en werkt voor kortere tijd in Turkije

Henk Lassche woont en werkt in Hengelo, Overijssel

l
Solo Tentoonstellingen
2016
Galerie DelfiForm, Zwolle
De Weemhof, Borculo
Galerie Tolg Árt, Wierden
Haus der Niederlande, Munster, Duitsland
Rosa Spierhuis, Laren
2015
Bos Fine Art, Lelystad
2014
Kunsthal Hof 88 Indigo, Almelo
2013
Galerie hoogenbosch, Gorredijk
2012

Museum voor moderne kunst Cer Modern, Ankara, Turkije
Galerie Walravens, Leuven, België

2011
Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo Frl.
Galerie Frank Welkenhuysen, Utrecht
Museum De Fundatie, Kasteel Het Nijenhuis, Heino
Galerie Delfi Form, Zwolle
2010
Galerie Frank Welkenhuysen, Utrecht
Galerie Terra Promessa, Ootmarsum
2010
HeArt Twente, Hengelo
2009
Galerie Nijehove, Diepenheim
2008
Kunstlerhaus Weidenweg 10, Duisburg, Duitsland
Kyrkjehola Kulturbeite, Stordal, Noorwegen
Galerie Frank Welkenhuysen, Utrecht
2007
Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo Frl.
2006
Galerie Ter Beek, Kropswolde
Galerie Frank Welkenhuysen, Utrecht
Galerie Nijehove, Diepenheim
2005
Galerie De Verbeelding, Baarle Nassau
Kienhuis Hoving Advocaten en Notarissen, Enschede
2004
Galerie Nijehove, Diepenheim
2003
Kunstzaal De Secretarie, Meppel
Kunsthaus, Bocholt, Duitsland
2001
Rijksmuseum Twenthe, Enschede
Galerie Nijehove, Diepenheim
2000
Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo Frl.
1999
Galerie Nijehove, Diepenheim
Art Works Ineke Feuth, Amsterdam
1998
Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo Frl.
Galerie De Verbeelding, Baarle Nassau
1997
Art Works Ineke Feuth, Amsterdam
Galerie Het Mondriaanhuis, Winterswijk
1996
Reizende tentoonstelling Kunst en Cultuur Overijssel
1995
Kunsthal Hof 88, Almelo
1993
Galerie Witteveen, Amsterdam
1991
Kunsthandel Art Gallery Leeman, Amsterdam
1990
Galerie Im Rathaus der Stadt, Bocholt, Duitsland
1989
Kunstzaal De Zonnebloem, Elsloo Frl.
Reizende tentoonstelling Kunst en Cultuur Overijssel
1988
Galerie Het Mondriaanhuis, Winterswijk
1988
Galerie Het Mondriaanhuis, Winterswijk
1987
De Kunstzaal, Hengelo

Groeps Tentoonstellingen:

2015
Rijksmuseum Twente, Enschede
Fyz Art Center, Darica, Turkije
2014
Zomertentoonstelling kasteel Twickel, Delden
Rijksmuseum Twente, Enschede
Galerie Walravens, Leuven, België
2011
Synagoge, Borne
Kunst en Cultuur Overijssel Zwolle
2009
Galerie 10 bij 10, Nieuwolda
Arti et Amicitia, Amsterdam
Aspat Koyu, Turgutreis, Turkije
2008
Ankara University Rectorate, Ankara, Turkije
2002
KunstRai, Amsterdam
1998
Grote kerk, Lochem
1997
Galerie Witteveen, Amsterdam
1996
Chapel Art Centre, Keulen, Duitsland
1989
Stadtische Turmgalerie, Coesfeld, Duitsland
1988
Berlage Beurs, Galerie 88, Amsterdam

Bibliografie:

2014
Marianne van Waterschoot, Lassche's licht, Beeldendekunstjournaal.
2012
Bas Jongerius, Kunstenaar in Beeld
2011
Erik Slagter, Het wisselende licht, monografie
Bart Jan ter Braak, Ik zit vol met verf, De Telegraaf
Wim van der Beek, Woekeren met het landschap, Meppeler Courant
Jet van der Sluis, De Roskam
Wim van der Beek, Terug naar de basis van de schilderkunst, Kunstkrant
Marjon Kok, De schilder van om de hoek, Dagblad Tubantia, De Stentor.
2010
Thea Figee, Passie voor verf en het Hollands landschap, Palet, nr. 2
2009
Feya Wouda, artikel Wit nr. 3
2008
Ed Wingen, Coastal expressions
Ed Wingen, In de ban van het Fjordenlicht Henk Lassche in Noorwegen, Apollinaire, kunstcahier, nr. 2
Peter Klucken, Landschaft Intensive, Duisburg, (D.)
Sissel Tiril Rem, Det norske lyset, Storfjord Nytt, (No.)
Thea Figee, Schilderen van een spiegeling in zee, Algemeen Dagblad
2007
Peggie Breitbarth: Kunst en Wetenschap nr.1
2006
Thea Figee: Landschapsschilder Lassche zoekt het water, Algemeen Dagblad 26 september
Herman Haverkate: Henk Lassche schilder van land en water, Tubantia 9 november
Thea Figee: De kleur dan de horizon, Catalogus Peggie Breitbarth: Tussen Fjord en Wad, Catalogus
2005
Thea Figee: Ode aan het noorse licht, Noord Europa Magazine, Nordic
Hans Westerdijk: Kunstkrant van Noord Nederland
Henk Laarakkers: Kunst en Cultuur Overijssel, Spiegelreflex
2003
Thea Figee: Ode to the Norwegian Light, Catalogus
2000
Roel H.Smit-Muller: Staphorst verbeeld toen en nu, Waanders Uitgevers Zwolle
1999
Thea Figee: catalogus Galerie Nijehove Diepenheim
Thea Figee: Henk Lassche en z’n binding met het landschap, Kunstbeeld nr.10
Herman Haverkate: De nieuwe eenvoud van Henk Lassche, Tubantia mei
Drs.Frans Jeursen: Henk Lassche, schilder van de eerste dag, Kunstwerk nr.4
1998
Drs.Frans Jeursen: Henk Lassche, architect van de verre einder, Kunstwerk no.4
Karel Levisson: catalogus Art Works Amsterdam / Het Mondriaanhuis Winterswijk
Ed Wingen: Romantische natuurbeleving van Henk Lassche, Kunstbeeld nr.10
1997
Drs.Frans Jeursen: Henk Lassche, architect van de verre einder, Kunstwerk no.4
Karel Levisson: catalogus Art Works Amsterdam / Het Mondriaanhuis Winterswijk
Ed Wingen: Romantische natuurbeleving van Henk Lassche, Kunstbeeld nr.10
1996
Yvonne de Jong: jeugdbrochure Kunst en Cultuur Overijssel
1995
Wim van der Beek: Lassche redeneert niet, hij schildert, Zwolsche Courant 12 december
Alphons B.ter Brake: Schilderen met je fantasie, Tubantia 24 november
Peggie Breitbarth: catalogus Kunsthal Hof 88 Almelo
1993
Alphons B.ter Brake: Elk doek is een worsteling, Tubantia, Zwolsche Courant 10 november
Hans Sizoo: Het verdronken land van Henk Lassche, monografie
1991
Peggie Breitbarth: Monniken van de schilderkunst, Tubantia 18 oktober
Hans Sizoo: Vitaliteit boven actualiteit, Kunstbeeld nr.2
1989
Adri Cense: catalogus tentoonstellingsdienst Overijssel
Sikke Doele: Twee schilderende broers, Leeuwarder Courant 14 april
Dr.Joh.Hasenkamp: Licht bricht durch, Westfälische Nachrichten (D.)
Herman Haverkate: Schilderen is een manier van leven, Hengelo’s Dagblad 14 december
Karel Levisson: catalogus Bocholt (D.)
1988
Gé Oostervelt: Abstract werk van Henk Lassche, De Gelderlander 12 april
1987
Peggie Breitbarth: Lassche, krachtige en persoonlijke stijl, Hengelo’s Dagblad februari
Karel Levisson: Lassche, bezeten van schilderen, Twentsche Courant februari

Het is de expressionist Lassche die zoekt naar een juiste weergave van een totaalervaring en is hierdoor minder geďnteresseerd in de weergave van details, die herkenbaarheid zouden kunnen waarborgen. Een zeilboot of een veerpont op een schilderij van Lassche zijn eigenlijk alleen te herkennen na het lezen van de titel.
Hoewel Lassche vanuit z'n atelier uitkijkt op de plek waar Mondriaan ooit geschilderd heeft in Hengelo, en er zeker sprake is van geestverwantschap door de abstracte benadering van het landschap en de objecten daarin, is er ook een groot verschil met de abstracte schilderijen van Mondriaan. Het grootste verschil is dat Lassche zoveel nadruk legt op de verfhuid zelf en als materiaal/medium mee laat doen in het geheel. Ook de overgangen van lijn naar vlak, v. v., krijgen bij Lassche veel aandacht, omdat daar juist de gelaagdheid zichtbaar wordt, en de lichtreflectie beter tot zijn recht kan komen. Net als in een hete woestijn gaat het licht trillen en vervagen de contouren.
De abstracte weergave van het onderwerp wordt met vele verflagen gerealiseerd waardoor er een sterk organische verwantschap ontstaat met het onderwerp. In de natuur zijn er meestal geen strakke, rechtlijnige overgangen en dat vinden we ook niet terug in de schilderijen. De verwantschap moet als het ware worden gelezen van links naar rechts of van boven naar beneden. Als we contemplatief lezen, horen we de stilte langzaam maar zeker opkomen als golven op de branding en trekt de nevel op. Aan de horizon rijst de zon langzaam maar zeker tot het zenit en geeft voeding aan ons leven op aarde dat eigenlijk een visueel paradijs is.

Tentoonstellingen in Galerie Delfi Form: 2010, 2011, 2016 (mei-juni)

Boeken: Henk Lassche, Het wisselende Licht, mmv: Eric Slagter, 160 pag.
Henk Lassche, Het eigen Landschap, mmv: Ed Wingen, 160 pag.

Henk Lassche werd geboren in Zwartsluis en groeide op in Meppel. Zijn vader werkte op scheepswerven, het gezin woonde lange tijd in een woonark. De donkere tinten van de scheepshuid en de lucht van teer vergezellen zijn jeugd. Het landschap van de Noordwesthoek van Overijssel is er een van weinig land en veel water en nog veel meer lucht. Het feit dat dit specifieke landschap zoveel ruimte heeft en dat het daarbij zoveel gelegenheid geeft aan het theater van de verandering, waarin zonlicht, wind en regen hun rol spelen, heeft hem blijvend gevormd. Ook wanneer hij in andere landschappen verkeert, zijn het vooral het licht en de atmosferische eigenschappen die hem inspireren.

Aanvankelijk werd hij opgeleid als huis-en decoratieschilder. Dat beroep oefende hij vele jaren uit. Vervolgens beproefde hij een technisch- militaire opleiding, werkte als natuurbeschermer en sluiswachter om uiteindelijk toch te besluiten op latere leeftijd een kunstopleiding te gaan volgen. Hij begon in Kampen, stapte over naar Enschede, waar hij in 1984 afstudeerde. De academiejaren werkten als de spreekwoordelijke snelkookpan. Een keur aan invloeden en opvattingen kwamen op hem af. Waar het begon bij de Meppeler schilders uit zijn omgeving, kwamen al gauw expressionistische en later informele stromingen. In Hengelo zocht hij contact met de oudere generatie: kunstenaars als Eef de Weerd, Theo Wolvecamp, Riemko Holtrop, Jan Broeze, Henk ter Horst en de Duitse fotograaf Fritz Pitz leerden hem veel. Vooral Theo Wolvecamp was een onvermoeibaar prater (en leraar) als het ging om verf en kunst.

Henk Lassche is een nuchter mens en tegelijkertijd een romanticus. Die nuchterheid vinden we terug in de opbouw van zijn schilderijen. Veel uitgesproken horizontalen, veel minder verticalen, Geometrische figuren als driehoek en en ruit, nauwelijks gebogen lijnen, geen arabesken. Dat alles klinkt behoorliijk strak, maar dat is het werk nu juist helemaal niet. Lassches schilderwijze is stoer en krachtig, maar niet determinerend. Integendeel, het houdt een openheid, die zijn oorsprong vindt in de behandeling van de verf.

Henk Lassche werkt uitsluitend met olieverf. Wanneer men hem vraagt waarom, dan is het antwoord de substantie. Hij smeert met het paletmes de verf er dik op, om vervolgens te schrapen, en te stuwen. Daar komen weer lagen overheen die gedeeltelijk weer weggehaald worden zodat onderliggende lagen zichtbaar blijven. Laag op laag, kleur op kleur. De verf gedraagt zich als een voortdurende werveling van zonlicht, wolkenvelden, en bewegelijk water. En daar herkennen we de romanticus. De mens die zich nietig en klein voelt ten opzichte van een imponerende natuur.

De reis gaat ook naar binnen. Als Henk in zijn atelier zit ( en dat zit hij, dag in dag uit, van 8-12 en van 2-6 uur) dan is hij alleen met zijn materialen en zijn gedachten. De informele richting in de kunst, de belangrijkste verworvenheid van de tweede helft van de twintigste eeuw, gaat uit van de creatieve ontmoeting van de kunstenaar met zijn materiaal. Het is een eenzaam bestaan. De verkooptentoonstellingen die hij met grote regelmaat in diverse galeries in ons land heeft, doen daar weinig aan af. Wel verschaffen ze hem de benodigde inkomsten.

Een tweede activiteit mag zeker niet onvermeld blijven. In zijn bewondering voor wat de oudere kunstenaars voor Twente hadden betekend, voelde hij zich vaak alleen staan. Onvermoeibaar ging hij op zoek naar medestanders. Dit resulteerde in een reeks boeken en tentoonstellingen. Soms alleen of samen met zijn vrouw Yvonne en Otto Oelen en soms via andere kanalen, speelde hij het klaar een serie boeken en tentoonstellingen over bovengenoemde kunstenaars tot stand te brengen.

De laatste jaren heeft hij zijn werkveld verbreed. Niet dat hij afwijkt van zijn geliefde techniek, schilderen met olieverf op handzame doeken. Lassche werkt met olieverf op doek of papier in doorgaans prettige formaten: 100x 110 cm is op een enkele uitschieter na, zo’n beetje zijn maximum, maar ook een werk op 30x35 cm heeft een monumentale uitstraling. De verbreding geldt de tijdelijke verplaatsing van zijn atelier naar Noorwegen en Turkije. Nieuwe landschappen en nieuwe contacten geven nieuwe inzichten. Vooral de contacten met Turkse kunstenaars geven hem een wat afstandelijker kijk op eigen werk.

Lassche’s schilderijen hangen bij mensen thuis. In Nederland, Amerika, Scandinavië, Duitsland, Turkije en wie weet waar nog meer. Men zou hem een landschapschilder kunnen noemen, ware het niet dat dat slechts een deel van het verhaal is. Abstractie, verfbehandeling en de taal van de kleur, verworvenheden van de schilderkunst van de 20ste eeuw, maken een wezenlijk deel uit van zijn werk.

Auteur: Drs. M.H.(Peggie) Breitbarth- van der Stok


Lassche, schilder van het zinderende licht
Lassche (1948) heeft iets met water en met landschappen waarin het water een grote rol speelt. Geboren en opgegroeid bij een scheepswerf te Meppel kan het haast niet anders of er moet iets van liefde voor water, boten en werkplaatsen zijn blijven doorwerken in het leven van deze schilder. Op het atelier hangen foto's van de scheepswerf en van zijn eigen zeilboten, waaronder een scherpjacht en een authentieke zeilpunter met prachtige bruine zeilen en hoogglanzend gepolijst en gelakt houtwerk.
Iedere zeiler geniet van weidse gezichten, zonsondergangen en de wisselende lichtval en weersomstandigheden en weet als geen ander weersomslag te voorspellen. Deze alertheid is een geesteshouding die goed van pas komt bij een kunstschilder die reflecties van licht probeert te vangen en te visualiseren. Dat doet Lassche laag op laag in olieverf net zolang tot het verwachte effect ontstaat waarbij ieder vlak moet zinderen van licht.
Het is de expressionist Lassche die zoekt naar een juiste weergave van een totaalervaring en is hierdoor minder geďnteresseerd in de weergave van details, die herkenbaarheid zouden kunnen waarborgen. Een zeilboot of een veerpont op een schilderij van Lassche zijn eigenlijk alleen te herkennen na het lezen van de titel.
Hoewel Lassche vanuit z'n atelier uitkijkt op de plek waar Mondriaan ooit geschilderd heeft in Hengelo, en er zeker sprake is van geestverwantschap door de abstracte benadering van het landschap en de objecten daarin, is er ook een groot verschil met de abstracte schilderijen van Mondriaan. Het grootste verschil is dat Lassche zoveel nadruk legt op de verfhuid zelf en als materiaal/medium mee laat doen in het geheel. Ook de overgangen van lijn naar vlak, v. v., krijgen bij Lassche veel aandacht, omdat daar juist de gelaagdheid zichtbaar wordt, en de lichtreflectie beter tot zijn recht kan komen. Net als in een hete woestijn gaat het licht trillen en vervagen de contouren.
De abstracte weergave van het onderwerp wordt met vele verflagen gerealiseerd waardoor er een sterk organische verwantschap ontstaat met het onderwerp. In de natuur zijn er meestal geen strakke, rechtlijnige overgangen en dat vinden we ook niet terug in de schilderijen. De verwantschap moet als het ware worden gelezen van links naar rechts of van boven naar beneden. Als we contemplatief lezen, horen we de stilte langzaam maar zeker opkomen als golven op de branding en trekt de nevel op. Aan de horizon rijst de zon langzaam maar zeker tot het zenit en geeft voeding aan ons leven op aarde dat eigenlijk een visueel paradijs is.

Tentoonstellingen in Galerie Delfi Form: 2010, 2011, 2016 (mei-juni)
Datum toegevoegd: 07/05/2018 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart