19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Van Den Abbeel, Jan Van Den Abbeel
[2007211]

€1.150,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

Jan Van Den Abbeel
1943-2018

Is één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de neo-constructieve kunst in België.

Jan Van Den Abbeel geboren in Denderbelle in 1943 overleden te Gent 2018 was een geometrisch abstract schilder en structuralist, adept van de Art construit.en zeefdrukker.

Opleiding:
De Academie van Gent 1959-64

Werkt aanvankelijk met structuurstudies en de creatie van optische effecten, evolueert naar de geometrische abstractie waarin hij later symbolistische en figuratieve elementen verwerkt.

Prijzen:
JPB 1968 en Berthe Art 1969.

Eerste individuele tentoonstelling in 1967 Leiden.

Leraar aan de Academie van Gent.

Verzamelingen:

Werken van Jan van den Abeel zitten in de verzameling van de Belgische Staat, het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst te Gent, het Kunstbezit van de Provincie West-Vlaanderen en Muzee te Oostende, het Museum Dhondt-Dhaenens (MDD), het museum van moderne kunst te Brussel, het Gemeentekrediet van België, de Generale Bank, de Bank van Parijs en de Nederlanden, het Patrimonium van de Vrije Universiteit Brussel, het stedelijk museum van Schiedam, vhet CODA museum te Apeldoorn, museum De Lakendal te Leiden, het Grafiekmuseum te Münster, e.a.

Om moeilijk te doen noemde Jan Van Den Abbeel zichzelf liever plastisch kunstproducent dan gewoonweg kunstenaar.
Maar het zegt iets over het engagement van de jonge generatie die aansloot bij het neoconstructivisme.
Kunst moet berekenbaar zijn met een ontwerp waarin begin en vooral het einde op voorhand bekend zijn.
Geen overdaad aan verfklodders bij emotionele overmaat, de ziel uitkotsen moet niet per se tegen het canvas gebeuren.

Jan Van Den Abbeel maakt vrij grote werken, kleurrijke balken die in feite geen balken zijn omdat ze optisch een draaibeweging maken.
In die zin sluit zijn werk ook aan bij de op-art, de kunst die onze ogen op verkeerde paden zet.
Zijn voorkeurskleuren zijn blauw, geel, rood en groen in hun zuivere gehalte.
Hij heeft niet alleen op doek gewerkt, maar ook op metalen platen.

Hij heeft dit avontuur echter niet alleen beleefd, samen met twee geestesgenoten, Willy Plompen 1942 en Yves De Smet 1946-2004, stichtte hij de Plus-Groep in 1966.
Deze groep bestond tot 1968 met de bedoeling het neoconstructivisme met woord en daad te steunen, er werden contacten gelegd met oudere vertegenwoordigers en ook met buitenlandse collegae.
Deze jonge beweging werkte aanstekelijk maar uiteraard bleef de pret niet duren.
Na 1968 ging de Plus-Groep over in Plus-Kern, een centrum dat ook een galerij openhield, beheerd door Yves De Smet en zijn echtgenote, Jenny Van Driessche.

Jan of John van den Abbeel geboren te Denderbelle op 16 juli 1943 en overleden op 12 februari 2018 is een Belgisch schilder en graficus.

Biografie:

Hij studeert vanaf 1959, dus als hij net 16 jaar is geworden als kotstudent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (K.A.S.K.) te Gent, daar behaalt hij zijn diploma hoger kunstonderwijs richting Sierkunsten met grote onderscheiding op 26 juni 1964.
Daarna blijft hij steeds in Gent wonen, hij wordt docent grafische vormgeving aan voormelde school.

Vanaf 1986 woont hij samen met Inge Panneels een moraalfilosofe met wie hij enkele jaren later huwt.
Het huwelijk blijft kinderloos, zij overlijdt op 11 maart 2013.

Op donderdag 1 februari 2018 blijkt uit onderzoeken in het Jan Palfijnziekenhuis te Gent dat Jan van den Abbeel is getroffen door pancreaskanker, een week later wordt hij opgenomen op de afdeling palliatieve zorgen van dit ziekenhuis, via euthanasie overlijdt hij daar op maandag 12 februari 2018

Werk:

Jan van den Abbeel keert de figuratieve beeldtaal de rug toe in 1965, dus kort na het behalen van zijn diploma, via de streng-geometrische structuur evolueert hij naar het constructivisme.

Yves De Smet Gent, 1946 - 2004 richt begin 1966 samen met Jan van den Abbeel en Willy Plompen Plus-Groep of Plus-beweging op.
Het kijken naar een schilderij aan de muur is passé, het uiteindelijke doel bestaat in een totale en voortdurende multi-sensorische ervaring, de relatie en integratie van het werk met de leefruimte is van essentieel belang.

De kunstenaars van de Plus-groep, onder wie ook de mentor Amédée Cortier werden Gentse konstruktivisten genoemd, deze benaming is ongelukkig omdat deze Gentse artiesten in strijd met de oorspronkelijke constructivisten bij hun voorafgaandelijk ontwerpen van het kunstwerk elk gevoelen, elke improvisatie, elk toeval en elke symbolische of vertellende inhoud weren.
Ze ontwikkelen dus op internationaal vlak een nieuwe beeldende taal, Plus-Groep is reeds in 1968 uit elkaar gevallen.
Jan Van den Abbeel breekt definitief met Plompen en met De Smet in 1969.

Kenmerkend voor de gouaches en schilderijen van Jan van den Abbeel zijn het raster van 36 balken, deze balkvormen worden gebruikt om uiting te geven aan een vooraf doordachte, driedimensionale constructie.

Van den Abbeel realiseert door herhaling en superpositie van grotendeels dezelfde -vormelementen, die het uitzicht van balken hebben een ritmische, dynamische compositie van gebundelde vormelementen die een hoge spankracht opwekken.
Hij construeert met balken ritmes en volumes, die er concreet zijn, zodat het werk niet abstract in de enge zin is.
De pure en verzorgde weergave van vlakken met dezelfde kleuren, volgens de konstruktieve wiskunde leidt tot een picturaal ruimtelijke structuur.

Het werk boeit wegens de nieuwe ruimtelijke ervaring, deze driedimensionaliteit gaat gepaard met een optisch effect, het resultaat wijzigt naargelang de plaats waar het werk hangt en naargelang de plaats waar de toeschouwer staat.
De schoonheid ligt in de ruime speelmogelijkheid die aan de kunstenaar en aan de kijker wordt geboden via de suggestie van ruimte, van het uitzicht op een driedimensionaal tafereel.
De ordening van de geometrische constructies wordt bepaald door een logische, wiskundige wetmatigheid, en door de persoonlijke zienswijze van de kunstenaar betreffende ruimte, kleur, en volume.

Met passer en liniaal zo'n hele zaak opbouwen, dat streven naar perfektie, naar spanning, naar evenwicht, dat is fascinerend.
Ik wil concreet werken, ik zoek naar een konkrete waarheid, ik wil mijn eigen verwarde gevoelens uitsluiten.
VORM, Konstruktief, het maken van geometrische konstruktieve ruimteplanningen geen geometrische komposities maar een ordening afhankelijk van een voorop gestelde wetmatigheid die deel uitmaakt van een persoonlijke visie op ruimte, volume en kleurgebied.
De konstruktie wordt gemaakt met mijn persoonlijke wetmatigheid en is onveranderlijk ondanks alle persoonlijke voorkeuren op esthetisch gebied.

Van den Abbeel werd steeds geboeid door de tegenstelling tussen uit elkaar spatten en in zichzelf krimpen.
De balken lijken soms in beweging te zijn, eerder agressief naar de toeschouwer toe.
De hoekige balkvormen stompen de kijker als het ware blind, maar op een gecontroleerde wijze en louter om spanning en intensiteit te creëren.
De visuele schok wordt versterkt door de contrasterende intense kleuren; vaak paars, oranje, rood, blauw en/of geel.

De felgekleurde vlakken of balken vormen een harmonisch geheel, het persoonlijk gevoel wordt zoveel mogelijk uitgesloten, hoewel dit niet volledig mogelijk is bij de keuze van de kleuren, die steeds een zekere emotionaliteit inhouden.
De kleur bepaalt overigens de vorm, hierbij aansluitend komt de voorkeur voor acrylverf die toelaat om zeer egale vlakken te maken en die koeler overkomt dan olieverf.
Uiteindelijk brengen de kleurenkeuze en het zeer harmonieus en esthetisch evenwicht tussen de kleuren bij de toeschouwer aangename visuele en emotionele sensaties voort.

Het aantal balken, namelijk 36 is essentieel omdat dit toelaat de meest perfecte composities op te bouwen, dit overeenkomstig de leer van Max Bill.

De driedimensionaliteit van het werk maakt duidelijk dat van den Abbeel de werken graag als echte ruimtelijke beelden zou uitwerken maar dit blijkt technisch al te moeilijk te zijn en/of zou al te duur uitvallen.
Hij slaagt er wel een paar keer in om zijn kunst met de architectuur te integreren, zoals door de beschildering van de voorgevel van Galerij De Boevé te Assenede samen met Yves De Smet en met Willy Plompen, zoals door de beschildering van de gevels van het bedrijf Meca Pneumatics in Wondelgem in 1970, en zoals door het kunstwerk aan het metrostation Delta te Oudergem voor de MIVB, in 1988.

Met het verloop van de tijd worden de structuren geraffineerder en complexer, de constructie blijft indringend en harmonisch maar met een hoek af, met een intrigue.
Midden de jaren 70 worden de balkvormige kleurvlakken kriskras door elkaar geplaatst, dit wordt een paar jaar later aangevuld met een rondvormige grafische beweging die vertrekt vanuit een centraal punt en die de kleurvlakken doorsnijdt.
De driedimensionale balkvormen maken plaats voor tweedimensionale repen"en de abstractie wordt heel wat lyrischer.

Het werk wordt speelser, minder geometrisch abstract, de cirkelvorm maakt plaats voor de spiraalvorm of voluutvorm van het slakkenhuis; Van den Abbeel brengt op voluutvormige wijze meerdere ruimtes boven elkaar, via horizontale of verticale verschuivingen op basis van een ontwerp dat in een gelijkzijdige driehoek zit.
Om het werk levendiger en vrolijker te maken houdt hij de constructivistische elementen minder zichtbaar en gebruikt hij bijna kinderlijke kleuren.

Zijn meerdere langdurige reizen naar het Oosten, vooral Indonesië beïnvloeden zijn werk, in deze cultuur zijn de cirkels zeer belangrijk wat hij overneemt, en hij gebruikt regelmatig het zeer sterke papier gemaakt van lompen van katoen, wat een mooi rimpelreliëf oplevert, deze reizen brengen hem ook tot de fotografie.

Vanaf eind de jaren 80 legt Jan van den Abbeel zich toe op naaktfotografie, hierbij zoekt hij naar de contrasten tussen licht en donker en naar het vertragen van de tijd, de foto's tonen doorgaans een naakte jonge vrouw die frivole wellust en zelfverzekerdheid uitstraalt.

Jan van den Abbeel heeft het schilderen in de neoconstructivistische stijl pas hervat in oktober 2016 door het zien van de tentoonstelling Belgische abstracte kunst van de jaren '60 ZWART/WIT, de welke op 9 oktober 2016 met de verzameling van advocaat Pascal Mortier in diens woning georganiseerd was door VZW David.
Daarnaast beoefent hij verder naaktfotografie.

Erkenning:

Hij behaalde in 1969 de prijs Jonge Belgische schilderkunst 1968 en in 1969 eveneens laureaat van de 6° Biënnale van Parijs, voor het groepswerk gemaakt samen met Willy Plompen en Philippe Van Snick.

Bronnen, noten en/of referenties:

Willem Elias, Jan van den Abbeel van 19 oktober tot 2 november 1974 in Galerij Elias, Wieze
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
J.M. Swinnen, Het constructivisme van Jan van den Abbeel in nieuw tijdschrift van de vrije universiteit Brussel
Peter Stuyvesant Foundation, Jan van den Abbeel, in gentse konstruktieve kunst 1972
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
Jan van den Abbeel, in info interlit driemaandelijks tijdschrift, Lokeren 1978
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst
Leo Vonck, uit de kunst JOHN VAN DEN ABBEEL,wij zijn de negers van europain AKTUALITEIT
Jan Hoet, S.M..K. Stedelijk Museum voor Actuele Kunst Gent De verzameling Ludion, Gent en Amsterdam 1999.
J.M. Swinnen, Het constructivisme van Jan van den Abbeel in nieuw tijdschrift van de vrije universiteit Brussel
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
H. Bex-Verschaeren 22 november 1970 t/m 3 januari 1971 Willy Plompen / Jan Van den Abbeel, in Koninklijk Museum voor Schone Kunsten
Roland Patteeuw, Konstataties na magere Prijzentriptiek in Kreatief, derde jaargang, september 1969
Willem Elias, Jan van den Abbeel van 19 oktober tot 2 november 1974, in Galerij Elias, Wieze
Jan Emiel Daele, Jan van den Abbeel de irrationele ratio van vorm en kleur in Yang 1972
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel Piava VIII in Openbaar Kunstbezit 1970
Jan van den Abbeel, in Vlaanderen, tweemaandelijks tijdschrift, jaargang juli-augustus 1969
Jan Emiel Daele, Jan van den Abbeel de irrationele ratio van vorm en kleur in Yang 72
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel Het creëren van het schijnbaar onmogelijke in Tijdschrift voor architectuur en beeldende kunsten, jaargang 36 februari 1969
Jan van den Abbeel, Jan van den Abbeel van 19 oktober tot 2 november 1974 in Galerij Elias, Wieze
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel Het creëren van het schijnbaar onmogelijke in Tijdschrift voor architectuur en beeldende kunsten, jaargang 36 februari 1969
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel - Piava VIII, in Openbaar Kunstbezit 1970
H. Bex-Verschaeren, 22 november 1970 t/m 3 januari 1971 - Willy Plompen / Jan Van den Abbeelin Koninklijk Museum voor Schone Kunsten 1970
Peter Stuyvesant Foundation, Jan van den Abbeel in gentse konstruktieve kunst 1972
Jan van den Abbeel, in info interlit driemaandelijks tijdschrift Lokeren, 1978
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel Het creëren van het schijnbaar onmogelijke in Tijdschrift voor architectuur en beeldende kunsten, jaargang 36 februari 1969
Jan Juffermans, Jan van den Abbeel Piava VIII in Openbaar Kunstbezit, 1970
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst en oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Jan Emiel Daele, Jan van den Abbeel de irrationele ratio van vorm en kleur in Yang 72
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
Jos de Meyere, Gentse Konstruktieve Kunst: een oriëntatie in Gentse Konstruktieve kunst 1972
Peter Stuyvesant Foundation, Jan van den Abbeel in gentse konstruktieve kunst 1972
Dr. E. Vandamme, Dr. W. Van den Bussche, en Drs W. Le Loup, in Culturele geschiedenis van Vlaanderen Schilderkunst, miniatuurkunst, prentkunst, uitgeverij Baart, Deurne/Ommen 1983
Hugo Brutin, In de galerijen Jan Van Den Abbeel in galeij JL in De Zeewacht december 1984
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken intermediair nr 38, 16 november 1984
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Willem Elias, Kunst moet de wereld opvrolijken in intermediair nr 38, 16 november 1984
Inge Panneels, tentoonstelling EEN MEDITATIE VERZONKEN IN VORMEN JAN VAN DEN ABBEEL in DE GEUS VAN GENT 1990
J.M. Swinnen, Het constructivisme van Jan van den Abbeel in nieuw tijdschrift van de vrije universiteit.
Datum toegevoegd: 28/04/2019 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart