Hoope, Bob ten Hoope
[2007271]

Bob te Hoope
1920-2014

De Gooise schilder Bob ten Hoope wordt nog maar zelden bij Het Bonte Paard in Laren gesignaleerd, terwijl hij een van zijn kroegscènes tekent of direct in de etsplaat krast. Op zijn overzichtstentoonstelling in Museum Jan van der Togt in Amstelveen is een aantal van die levendige taferelen te zien. De meeste ontston-den in Pont-en-Royans in de buurt van Grenoble, waar Bob ten Hoope al ruim veertig jaar een atelier heeft. In dit Franse bergdorp in de Vercors schildert hij naakten, landschappen en stillevens als dynamische natuurbelevingen.
Bob ten Hoope (1920, Bussum) voelt zich in Pont-en-Royans, waar hij met 'maître Bob' wordt aangesproken, helemaal thuis. In zijn atelier in Blaricum is hij alleen 's winters te vinden en de laatste jaren duurt zijn verblijf in het Gooi steeds korter. 'In Frankrijk kan ik ongestoord werken', vertelt hij. 'Ik heb mijn eigen ritme. Vaak schilder ik door tot het donker wordt. Ik heb geen tijd meer te verliezen, ook omdat ik voel dat ik steeds vrijer te werk ga. Het landschap van de Bourne, de bergstroom die vlak bij mijn buitenatelier naar beneden kolkt, blijft me enorm inspireren. De natuur daar is zo dynamisch, dat ik er niet op uitgekeken raak. De laatste tijd laat ik me door die dynamiek helemaal meeslepen.'
Maar de schilder, die in zijn landschappen zelfs abstract lijkt te worden, verliest de werkelijkheid allerminst uit het oog. De recente stillevens met bloemen en mensenschedels zijn daarvan het bewijs. Bob ten Hoope symboliseert met deze reeks het natuurlijke verbond tussen leven en dood, dat de moderne mens het liefst negeert.
Met dit Vanitas-motief grijpt Bob ten Hoope tevens terug op zijn begintijd, toen hij o.a. op de Rijksacademie in Amsterdam, waar Karel Appel een klasgenoot was, een doodshoofd moest natekenen en ook naar levend model mocht werken. Zijn academieijd sloot hij in 1949 af met een geschilderd vrouwelijk naakt, dat aan het begin staat van een lange, nog altijd groeiende rij naakten in verschillende houdingen, maar altijd ongedwongen, als zonnende Eva's in de vrije natuur. Niettemin had Bob ten Hoope aanvankelijk succes als schilder en tekenaar van portretten, zowel in Nederland als in Frankrijk. Bekend werd hij vooral als aquarellist en tekenaar van het vrouwelijk naakt.
Bob ten Hoope exposeerde vele malen in Laren en had ook in het buitenland diverse solo-exposities (Caïro 1953, Florence 1979, St Petersburg en Moskou 1986). In 1956 ontving hij de 'Prix de Carrefour Arts et lettres' voor zijn 'Portrait de Femme' en in 2002 werd hem de ‘Gouden medaille van Les Amis des Arts’ uitgereikt.
Zijn stijl noemde hij zelf 'sursensualistisch tot impressionistisch' of 'expressionistisch'.