Steijn, Wim Steyn / Hans Wiesman
[012005068]

WIM STEYN
1914-1980

HANS WIESMAN
1918-1988

Samen met Henri, Gerard "Hans" Wiesman geb : 1918 een bevriend kunstenaar van Wim, waar hij veel mee samen werkte en optrok vervaardigde hij in 1955 bovenstaand kunstwerk voor, Piet Leffelaar van de gelijknamige kunsthandel te Haarlem en vanaf 1956-1969 directeur van het Singer museum te Laren.

Het werk van schilder, tekenaar en graficus Willem "Wim" Steyn (1914-1980) wordt gezien als het betere in de Nederlandse beeldende kunst van de 20e eeuw. Zijn landschappen, stadsgezichten en portretten zijn van een uitzonderlijke schoonheid, doorleefd en prachtig uitgewerkt. Vreemd genoeg is hij (nog) niet bij een erg groot publiek bekend.

Wim Steyn, geboren te Assendelft, woonde en werkte dichtbij en ver weg: onder andere in landgoed Groot Bentveld (tussen Aerdenhout en Zandvoort), in Zuid Frankrijk, Spanje en Noord-Afrika. De natuur en de stads- en vergezichten waren voor hem belangrijke inspiratiebronnen voor zijn vele schilderijen, tekeningen en etsen. Daarnaast speelde zijn vrouw Ger de Leeuw een grote rol in de vele portretten die hij maakte.

Wim Steyn ontwikkelde zich als een intuïtief werkende, gedreven en bezeten kunstenaar. Door zijn manier van werken, waarbij zowel het materiaal waarmee hij werkte als het onderwerp dat hij vastlegde zelf even belangrijk waren, en zijn wisselende stemmingen – van harmonisch tot depressief – roept zijn werk vergelijkingen op met kunstenaars als Permeke, van Gogh en Rembrandt.

Vanaf zijn 13e tot zijn 16e jaar volgde hij lessen aan de avondtekenschool te Krommenie en kreeg privé-lessen van Henk Gorter te Amsterdam. Ook werkte hij enige tijd samen met Kees Verweij. In 1965 verhuisde hij naar Haarlem, waar hij les kreeg van Henri Frédéric Boot. In 1941 kwam hij in contact met de befaamde Haarlemse kunsthandelaar J.H. De Bois. In 1948 gaf Wim Steyn zijn eerste tentoonstelling in Haarlem, waarna een reeks van vele andere plaatsen – met name in het westen van het land – volgde. In de jaren '60 en '70 ontving hij meerdere prijzen voor zijn werk. Zijn werk maakt onder meer deel uit van de collecties van het Frans Halsmuseum en het Teyler’s Museum in Haarlem, het Rijksprentenkabinet in Amsterdam en Leiden en het Singer Museum te laren.
Samen met Henri, Gerard "Hans" Wiesman geb : 1918 een bevriend kunstenaar van Wim, waar hij veel mee samen werkte en optrok vervaardigde hij in 1955 bovenstaand kunstwerk voor Piet Leffelaar, van de gelijknamige kunsthandel te Haarlem en van 1956-1969 directeur van het Singer museum te Laren.

1946 Kunsthandel J.H de Bois Haarlem Eenmanstentoonstelling
1947 Frans Halsmuseum Haarlem Groepstentoonstelling
1948 Kunsth. Heerkens-Thijssen Haarlem Met Piet Giltay
1949 Frans Halsmuseum Haarlem Groepstentoonstelling
1949 Kunsthandel Leffelaar Haarlem Eenmanstentoonstelling
1951 Cult. Kring 't Helm Zandvoort Eenmanstentoonstelling
1951 Kunsthandel Leffelaar Haarlem Eenmanstentoonstelling
1952 Universiteit Groningen Eenmanstentoonstelling
1953 Kunsthandel Leffelaar Haarlem Eenmanstentoonstelling
1955 Kunsthandel Leffelaar Haarlem Eenmanstentoonstelling
1955 Kunsth. Martinet & Michels Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1955 Kunstzaal de Krabbedans Eindhoven Groepstentoonstelling
1956 Kunsthandel Leffelaar Haarlem Eenmanstentoonstelling
1957 Kunsth. Martinet & Michels Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1957 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1958 Koffiehuis A LA Bonne Heure Haarlem Eenmanstentoonstelling
1958 In 't Goede Uur Haarlem Eenmanstentoonstelling
1958 Stadhuis Bolsward Bolsward Groepstentoonstelling
1959 Gemeenschapshuis Zandvoort Groepstentoonstelling
1959 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1960 Museum and Art Galery Glasgow Groepstentoonstelling
1961 Kunstzaal de Krabbedans Eindhoven Groepstentoonstelling
1961 Kunstzaal Felison IJmuiden Eenmanstentoonstelling
1962 Stedelijk Museum Amsterdam Groepstentoonstelling
1962 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Groepstentoonstelling
1962 Cafe Landzicht Wormer Eenmanstentoonstelling
1963 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1964 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Groepstentoonstelling
1964 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1965 In 't Goede Uur Haarlem Eenmanstentoonstelling
1965 Zaanlands Lyceum Zaandam Groepstentoonstelling
1965 Kunstzaal Artificia Heemstede Met Piet van Heerden
1966 Kunstzaal Artificia Heemstede Met Mari Andriessen
1966 't Weefhuis Zaandijk Eenmanstentoonstelling
1967 Gemeenschapshuis Zandvoort Met Kees Verkade
1967 Hoogovens IJmuiden Eenmanstentoonstelling
1967 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1968 Kunsthandel De Boer Amsterdam Groepstentoonstelling
1968 Arti et Amiciciae Amsterdam Groepstentoonstelling
1968 Techn. School Haarlemmermeer Hoofddorp Groepstentoonstelling
1969 Kunsthand. Heerkens- Thijssen Haarlem Eenmanstentoonstelling
1969 Kunstzaal Polder Den Haag Eenmanstentoonstelling
1969 Rijksac. Beeldende Kunst Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1969 Galerij Eylders Zandvoort
1970 Galerij Aktie ' 68 Haarlem Eenmanstentoonstelling
1970 Kunstzaal Polder Den Haag Eenmanstentoonstelling
1970 Singermuseum Laren Eenmanstentoonstelling
1970 Prentenkabinet Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1970 Galerie 't BoerenHöfke Eenmanstentoonstelling
1971 Haarlemmer Lyceum Haarlem Groepstentoonstelling
1971 Galerie Eylders Zandvoort Met Auke Hettema
1971 Galerie Het Kunstcentrum Den Haag Met Auke Hettema
1971 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1971 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Groepstentoonstelling
1972 Kunsthandel M.L. de Boer Amsterdam Groepstentoonstelling
1972 Arti Amsterdam Groepstentoonstelling
1972 Galerie Het Kunstcentrum Den Haag Eenmanstentoonstelling
1972 Vleeshal Haarlem Groepstentoonstelling
1972 Galerie Eylders Amsterdam Groepstentoonstelling
1973 Galerie A.S.L.K. Antwerpen Eenmanstentoonstelling
1973 Huys met de Luyken Ruinen Eenmanstentoonstelling
1973 Pulitzer Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1974 Singer museum Laren Eenmanstentoonstelling
1974 Galerie 'De Ark Boxtel Groepstentoonstelling
1974 Galerie 'Het Winkeltje' Amsterdam Eenmanstentoonstelling
1974 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1975 Gemeentehuis Bloemendaal Bloemendaal Eenmanstentoonstelling
1975 Amro Galerij Amsterdam Met Ek van Zanten
1976 Frans Hals Museum Haarlem Eenmanstentoonstelling
1977 Museum Henriëtte Polak Zutphen Eenmanstentoonstelling
1977 Singer museum Laren Eenmanstentoonstelling
1978 de Vishal Haarlem Groepstentoonstelling
1979 Museum Van Bommel- Van Dam Venlo Eenmanstentoonstelling
1982 Galerie 'De Bleeker' Heemstede Eenmanstentoonstelling
1983 't Bagijntje Lochem Eenmanstentoonstelling
1984 Museum Willem van Haren Groningen Eenmanstentoonstelling
1984 Gemeentehuis Bloemendaal Bloemendaal Eenmanstentoonstelling
1984 Singer museum Laren Eenmanstentoonstelling
1985 Galerie Opus Amsterdam Met Bets Van Wezel
1986 Cult. Centrum 'Zaaier' Assendelft Eenmanstentoonstelling
1986 Kasteel Zwaluweberg Elburg Eenmanstentoonstelling
1986 t Huys Dever Lisse Eenmanstentoonstelling
1987 Gemeentehuis Leiderdorp Leiderdorp Eenmanstentoonstelling
1995 Provinciehuis Haarlem Haarlem Eenmanstentoonstelling
1997 Roy and Beroldtson Heemstede Met Kees Verkade
1997 Achter de Zuilen Bloemendaal Met Kees Hogendam
1997 Provinciehuis Haarlem Haarlem Eenmanstentoonstelling
1999 Slot Zeist Zeist Met Kees Verkade
2002 Museum De Wieger Deurne Eenmanstentoonstelling
2003 Museum 't Kruysenhuis Oirschot Eenmanstentoonstelling
2004 Museum Theo Swagenmakers Haarlem Eenmanstentoonstelling
2005 voorm. Galerie Uittenhout Haarlem Eenmanstentoonstelling
2005 Stadhuis Hattem Eenmanstentoonstelling

HANS WIESMAN
1918-1988

Voorwoord:
Dit portret van Hans Wiesman is mede gebaseerd op onderstaande bronnen. Soms is de
letterlijke tekst overgenomen. Een andere keer is een samenvatting gebruikt.
Het werk van Hans Wiesman wordt geïnventariseerd. Het getuigt van een zodanige
veelzijdigheid, gevarieerdheid en van zoveel kunstenaarschap, dat het niet in de anonimiteit
mag geraken.
Degenen die Hans Wiesman kenden, waardeerden hem niet alleen om zijn kwaliteiten en
talent als beeldend kunstenaar, maar ook om zijn mens-zijn.
Zijn leven en zijn persoon
De beeldend kunstenaar Hans Wiesman is op 7 mei 1918 te Sloten (tegenwoordig gemeente
Amsterdam) geboren. Na te zijn opgegroeid in Overveen volgde hij de Kunstnijverheid
School te Maastricht. Daarna studeerde hij aan de Rijksacademie te Amsterdam onder leiding
van Professor Röling. De ambachtelijke zijde van de wandschildering leerde hij volgens eigen
zeggen spelenderwijs bij Mathieu Wiegman en Kees Verwey.
In de beginjaren van zijn kunstenaarschap verwerkte hij het verworvene naar zijn persoonlijke
opvatting. Hij trad toen niet veel met zijn eigen werk naar buiten toe.

Samen met zijn jaargenoot van de academie Constant maakte hij in 1946 een reis naar Parijs.
In de Galerie Pierre Loeb ontmoetten zij Asger Jorn. Hans Wiesman stond zo aan de wieg van
de Cobrabeweging. Zijn werk is dan ook verwant gezien aan de geest van de
Cobrabeweging.

Terug in Haarlem raakte Hans Wiesman betrokken bij het Haarlemse Kunstleven. In 1949
verenigde hij zich met andere kunstenaars en kunstminnenden in de sociëteit de Teisterband.
In dezelfde periode traden een aantal modern georiënteerde kunstenaars en beeldhouwers uit
de vereniging “Kunst Zij Ons Doel” en vormden samen “De Groep”. Binnen “De Groep” was
Hans Wiesman een belangrijk figuur.
Op bescheiden schaal deed Hans mee aan enkele groepstentoonstellingen: in de Jonge Kunst
1948, in het Picturaal Venster, in Start, in de tentoonstellingen van De Groep en in een
expositie van internationaal grafiek bij de kunsthandelaar Leffelaar.
De persoon Hans Wiesman werd in de Haarlemse kunstwereld graag gezien en zijn woord
had gezag. Als lid van de Vishal-commissie heeft hij mede een aantal tentoonstellingen
samengesteld, die de kunstliefhebbers van toen niet gauw vergaten.
Daar hij zelf in de verborgenheid werkte, kreeg men geen overzicht van zijn werk.
Sommigen die wel kennis namen van zijn werk leefden in de vaste overtuiging, dat hij bezig
was zich te ontwikkelen tot een beeldend kunstenaar van formaat.
In 1951 vestigde hij zich in Bentveld, waar hij heel productief was en waar hij samen met
vakgenoten en kunstvrienden veel over kunst filosofeerde.
Op een aanbod om professor van de Rijksacademie te worden is Hans Wiesman nooit
ingegaan.
Het meest bijzondere van zijn groot en veelzijdig talent was zijn ongewoon gevoel – bijna
instinct – voor architectuur. Niet alleen dat nagenoeg al zijn werk een duidelijk ruimtelijke
uitdrukking had, maar veeleer dat zijn schilderijen de ruimte waar ze hun plaats kregen ook
werkelijk beïnvloeden, ruimte bepalend zijn.

Laat Debuut Galerie Espace:
Bij Galerie Espace trad Hans Wiesman in 1958 voor het eerst met een eigen tentoonstelling in
de openbaarheid. De thema’s clowns, demonen, vogels en mensen hielden hem in deze
periode bezig en hernam hij steeds. De eenheid van tijd sprak duidelijk uit het aantal
geëxposeerde gouaches, waaruit een groot beeldend vermogen sprak.
Ter gelegenheid van deze expositie werd opgemerkt dat zijn opleiding hem een groot
vakmanschap heeft bezorgd. Door zijn onvermoeibaar werken heeft hij steeds opnieuw zijn
persoonlijk standpunt bepaald en een gesteltenis ontwikkeld waaruit een reeks werken is
ontstaan die de opbouw van zijn kunstenaarschap weerspiegelt.9
Met deze tentoonstelling diende Wiesman zich aan als een waarlijk gerijpt talent, een man
met een eigen geluid en een eigen gevoelswereld. Een kunstenaar die iets te zeggen heeft en
zich de taal daarvoor heeft verworven.

Galerie-T:
Galerie-T in Haarlem wist Hans Wiesman in 1967 met veel overtuigingskracht over te halen
tot een expositie. Hij presenteerde zich bij deze gelegenheid met veelzijdig werk. Zo waren
daar studies van zijn wandschilderingen, gouaches, kleine speelse monotypen, zeer
indrukwekkende olieverfschilderijen en tekeningen.
Deze tentoonstelling laat zien dat verbanden bewust gemaakt kunnen worden tussen het
monumentale en vrije werk van de kunstenaar om zo zijn uitstekende niveau in beide takken
van beeldende kunst sterk te laten spreken. Tegenpolen van vloeiend bewogen natuurvormen
en stugge technische vormen niet alleen voortvloeiend uit de aard van de opdracht, maar
evenzeer representatief voor zijn werk in het algemeen zijn duidelijk te onderscheiden.
Wiesman is een kunstenaar met vrij veel tendensen in een bewogen stijl, vaak teruggaand op
ontdekkingen van de Cobra-schilders enerzijds. Anderzijds heeft hij echter ook de moed om
beperkingen van grote opdrachten te aanvaarden die om gestructureerde oplossingen vragen.
In zijn vrije werk verzoent hij zowel beide uitersten, maar men ziet ook beide tegenpolen
onvermengd terug. Zijn soepelheid in vormgeving maakt het hem mogelijk zich uit te drukken
in schilderijen, reliëfpanelen, gouaches, grafiek, monotypen en tekeningen.
Ondanks de uiteenlopende stijlverschillen tendensen en bedoelingen blijft het allemaal
persoonlijk werk van een man, die niet alleen in vele richtingen zoekt, maar ook vindt
Bij deze expositie is bevestigd dat Hans Wiesman variabiliteit aan talent heeft.

Galerie Jalmar:
Eind jaren zeventig bracht Hans Wiesman werk in de openbaarheid gedurende een expositie
bij Galerie Jalmar te Amsterdam, welke evenals Galerie-T gedreven werd door Frans Funke.

Arnhemsmuseum en Leiden:
In 1984 werd door een Leidse studiegroep een reizende tentoonstelling over beeldende kunst
na de oorlog ingericht. De jaren 1945-1951 zijn zeer bepalend geweest voor de ontwikkeling
van de moderne kunst in Nederland. Als één van de jonge kunstenaars uit die periode was
Hans Wiesman op de tentoonstelling “de Doorbraak” in Arnhem en Leiden met zijn Frans
georiënteerde abstraherend werk van na de oorlog aanwezig.

Gemeentehuis Bennebroek:
In 1987 exposeerde Hans Wiesman met gouaches en tekeningen samen met Jurriaan
Andriessen, litho’s en met Tanny van Traa-Brons, aquarellen, in het gemeentehuis van
Bennebroek.

Galerie Liga Nieuw Beelden:
De stad Haarlem speelde in de ontwikkeling van de moderne, met name non-figuratieve,
kunst van 1945 een grote rol.
De Leidse Galerie Liga Nieuw Beelden schonk eind 1992 voor het eerst de aandacht aan deze
kunst van de “Doorbraak”-periode met een overzichtstentoonstelling met klinkende namen
Hans Wiesman nam samen met andere leden van “De Groep”, zoals Georges Robèr, Jules
Chapon deel aan de tentoonstelling “Haarlem buiten Verwey, Moderne Haarlemse Kunst uit
de naoorlogse jaren.

Monumentaal werk:
Houten schutting
Een van zijn eerste monumentale werken was de beschildering van een schutting om het
gebouw van de firma Kreymborg in 1951. Voordat op de hoek van de Grote Markt en de
Barteljorisstraat weer herenkleding kon worden verkocht, moest het pand ingrijpend worden
verbouwd.
De architect Nico Andriessen schrijft bij het overlijden van Hans Wiesman in 1988 hierover:
“Om dit bouwwerk was door de aannemer een dichte, vrij hoge schutting geplaatst, die
plaatselijk voorzien was van een fikse schuifdeur. Hans Wiesman had die schutting, van links
tot rechts en van boven tot onder, schuifdeur incluis, van een schildering voorzien (voor die
tijd was dat ongewoon).
Een groot schilderij dus waarvan een stukje kon bewegen. De compositie van deze schildering
was zo intelligent dat zowel bij geopende als in gesloten toestand van de schuifdeur de
eenheid van het geheel weliswaar veranderde, maar niettemin een eenheid van gelijke sterkte
bleef. Dit experimenteren met ruimtelijke effecten is een van de persoonlijke kenmerken van
zijn werk.
Gedurende de laatste vijftiger en zestiger jaren ontplooide Hans Wiesman zich verder als
monumentalist met een zuiver gevoel voor wezenlijk samengaan van ornament, anekdote en
ruimte. In een aantal scholen zoals de Kardinaal de Jongschool (tegenwoordig de Dolfijn), de
Theresiaschool (tegenwoordig het Laurens Jansz Coster 2 College) te Haarlem,
een lagere school in Krommenie, De Twiskeschool te Landsmeer (tegenwoordig Amsterdam)
vervaardigde hij grote muurschilderingen en betonreliëfs. Bij het ontwerpen van deze
muurschilderingen en betonreliëfs heeft Wiesman een hoogfrequente bezieling gehad. Zij
vertonen een zekere verwantschap in themata in samenspel met glas en in strakheid met
kleuren. Wiesman was in staat de voorstelling te laten samengaan, waarbij zijn beeldend
vermogen en picturale ervaring diende als registratieve apparaten.
Het trappenhuis van de Kardinaal de Jongschool benutte Wiesman om het scheppingsverhaal
uit te beelden. Parallel aan dit illustratief en ritmisch opgevatte scheppingsverhaal heeft
Wiesman zijn eigen schepping behandeld als een autonoom spel van vlakken en opdeling in
kleur.
Bij de muur in de Theresiaschool ontbreekt de figuratie. De compositie is echter harmonisch
en organisch opgebouwd, waarbij een overtuiging en het natuurlijke gebaar, waarmee het vlak
werd gevuld overheersen.
In Landsmeer werkte Hans Wiesman ook weer in het trappenhuis. Ritme en kleur zijn ook in
deze aanwezig. De omgeving van de school vindt men ook terug: de vissen en de vogels, de
bloemen en planten en daar tussen de lucht en het water.
In een muurschildering van drukkerij Lorrileux te Haarlem verwerkte Hans Wiesman op een
speelse manier het alfabet. Bij een voorbijganger ontlokte dit de opmerking: “Hé kijk, hij
schildert zijn naam in die muur”.

Voor een kleuterschool in Zwanenburg ontwierp Wiesman een fleurig betonreliëf als
afscheiding van de speelplaats.

Muur met gaatjes:
De nieuwe aanbouw van de Henricus ulo te Heemstede leidde in 1955 tot een rel in de
gemeente, welke landelijke aandacht kreeg.
Nico Andriessen de architect van het project nodigde Hans Wiesman uit om in de
verbindinghal een betonreliëf te vervaardigen. Aan de gemeente werd voor deze verfraaiing
een subsidie van f 2.500,-- aangevraagd. De gemeentelijke welstandscommissie adviseerde
het college van B en W op basis van tekeningen en een maquette tot tweemaal toe de
gevraagde subsidie te verlenen. Het college van B en W weigerde echter de vergoeding te
betalen: “Wij betalen wel kunst, maar geen kunst met gaatjes. Dit is verschrikkelijk”. Het
ontwerp achtte B en W onaanvaardbaar. Aan dergelijke kunst kon de gemeente geen
gemeenschapsgeld uitgeven.
Het ontwerp van Hans Wiesman stelde op de binnenmuur een uil met bewegende figuren voor
en op de buitenmuur een onderwijzer met kinderen om zich heen. In de muur waren vijf
gaten geconstrueerd. Van deze vijf gaten, die met glas zouden worden gedicht,
correspondeerde aan de buitenzijde de twee ogen van de onderwijzer met de twee ogen van de
uil in de binnenzijde. Deze gaten vormde een logische argumentatie in de compositie en een
onderbreking van de massieve muur.
Terwijl de kunstenaar gewoon rustig doorwerkte, stelde de architect voor een commissie van
professoren van de Rijksacademie voor beeldende kunsten een uitspraak te laten doen. B en
W weigerden echter hierop in te gaan. Zij hadden blijkbaar meer vertrouwen in hun eigen
subjectieve oordeel dan in dat van de deskundigen.
Door de vergevorderde bouw kon het ontwerp inmiddels niet meer worden gewijzigd.
Bij de officiële opening van het gebouw deelde het schoolbestuur, dat volledig met het
ontwerp akkoord ging, mee bij B en W terug te komen op de subsidieaanvraag.20
Achteraf nadat het kunstwerk gereed was, zijn B en W naar het betonreliëf gaan kijken en is
de subsidie als nog verstrekt.
De uiteindelijke gebruikers van het pand de kinderen lieten deze discussie geheel aan zich
voorbij gaan. Toen de kinderen naar hun mening gevraagd werd, was deze dan ook spontaan:
“de muur vinden wij mooi”.
Jaren later in 1999 blijkt men in de gemeente nog steeds moeite te hebben met de schoonheid
van kunst. Het schoolgebouw moest wijken voor woningbouw. De wethouder gaf daar zelfs
op 24 februari 1999 een officieel tintje aan en ontman Heemstede het laatste stukje Wiesman
kunst. Zo werd wat met gemeenschapsgeld was opgebouwd met de slopershamer vernietigd.
Gevraagd naar de gang van zaken van deze sloop antwoordde de gemeente:”Helaas heeft geen
van de eigenaren gewag gemaakt van de aanwezigheid van het betonreliëf, zodat afweging
om het kunstwerk te behouden niet heeft plaatsgevonden. Bovendien zo stelt de gemeente,
kwam het kunstwerk niet voor op de provinciale of rijksmonumentenlijst, zodat in het kader
van het afgeven van een sloopvergunning de gemeente, indien deze wel op de hoogte zou zijn
geweest, geen voorwaarde had kunnen stellen.22 Realiseerde de gemeente zich niet meer, dat
zij de muur had gesubsidieerd?
De sloop van dit decoratieve kunstwerk ging vele aan het hart en deed een medewerker van
het architectenbureau publiekelijk vertwijfeld verzuchten:”Heemstede gaat wel erg slordig
om met zijn culture erfgoed”.

Hoogtepunt:
Het hoogtepunt in deze periode zijn volgens Nico Andriessen de kunstwerken die Hans
Wiesman maakte voor de LTS St. Petrus aan de Berlagelaan te Haarlem (tegenwoordig
Psychiatrie Academie)
“Niet alleen zijn de wanden van het trappenhuis voorzien van grote betonreliëfs binnen en
buiten, maar ook in de aula maakte hij een grote wandschildering dóórlopend naar de hal, die
niet minder dan 5 meter hoog en 35 meter lang is. De compositie van deze reusachtige
schildering is volstrekt beheerst, de scandering pittig en fraai van kleur. Zonder
opdringerigheid een feestelijk gebeuren in die grote ruimte.
Voor een architect was het puur plezier met hem samen te werken. Uiteraard in de eerste
plaats omdat hij met veel gevoel en inventiviteit steeds een werkstuk wist te creëren dat zich
op vaak verbluffende wijze in het gebouw bleek te voegen maar ook omdat de kwaliteit van
de technische uitvoering altijd op tijd en onberispelijk was.

Laatste betonreliëfs:
Met zijn laatste reliëfs speelde Hans Wiesman in op de omgeving en het gebruik van het
gebouw. In de kleurrijke schildering van de muur van de Arbodienst in Haarlem herkent men
zichtbaar de slang uit het esculaapteken. Bij de entree van het postkantoor in Egmond aan zee
sieren de bij Wiesman zo favoriete (zee)vogels de muur.
Plastiek compositie, gravure en glas in lood
De speelplaats van een school in Hoorn werd door Hans Wiesman verrijkt met een plastiek
compositie. Door de kinderen werd dit de kip met de eieren genoemd.
Voor het nieuwe hoofdkantoor van Maarse en Kroon in Aalsmeer ontwierp Hans Wiesman op
een hoog gepolijste marmeren wand in de hal een gravure.
Zoals in zijn grote muurschilderingen tot uitdrukking kwam, werkte Wiesman op een
bijzondere manier graag met glas. Voor enkele particuliere woningen ontwierp hij glas in lood
ramen en een gezandstraalde en geëtste deurpaneel, waarbij hij ook inspeelde op de plaats in
de muur, waar het raam was ingebracht, en het huis.
Hanneke Veenhof-Wiesman

Bronnen:
L.T. 6-12-1958
Hs. R. in het Algemeen Handelsblad 16-12-1958
Haarlems Dagblad van 31-1-1958
Haarlems Dagblad van 27-2-1959
De Volkskrant van 9-3-1959
Het Vrije Volk van 10-3-1959 en van 19-3-1959
Nieuw Haarlemse Courant 25-5-1959
L.T. naam van het dagblad niet bekend
Nieuwe Haarlemse Courant 1960
Paraat pg. 227
L.T. 1960
Bob Buys 1960
Haarlems Dagblad van 7-5-1961
Naam van het dagblad niet bekend 3-5-1961
Haarlems Dagblad van 9-12-1961
L.T. 11-12-1961
Naam van het dagblad niet bekend Theresiaschool 1963
H.P.A. in Algemeen Dagblad 1967
L.T. 5-10-1967
Hein Steenhouwer in het Haarlems Dagblad van 2-10-1967

Bob Buys 1967
De Telegraaf van 31-7-1984
IM Nico Andriessen in het Haerlems Jaarboek 1988
Frans Keyser in het Haarlems Dagblad van 24-8-1988
Galerie Liga Nieuw Beelden 1992
Tom Jenkins in het Haarlems Dagblad van 19-31999
Willemijn Stokvis: de Doorbraak van de moderne kunst in Nederland, vernieuwing na 1945
Brief Gemeente Heemstede van 1-7-1999
1 H.P.A. in het Algemeen Dagblad 1967
2 L.T. naam het dagblad niet bekend; naar aanleiding van de muur in de school te Landsmeer
3 Willemijn Stokvis: De Doorbraak van de moderne kunst in Nederland, vernieuwing na 1945; pg. 217
H.P.A. in het Algemeen Dagblad 1967
4 Galerie Liga Nieuw beelden 28 oktober 1992
5 L.T. in de NHC van 5-10-1962
6 L.T. naam dagblad niet bekend; naar aanleiding van de muurschildering in een school te Landsmeer
7 L.T. naam dagblad niet bekend; naar aanleiding van de muurschildering in een school te Landsmeer
8 Nico Andriessen in het Haerlem Jaarboek 1988
9 L.T. naam dagblad niet bekend; 6-12-1958
10 H.S. in het Algemeen Handelsblad van 16-12-1958
11 Hein Steehouwer in het Haarlems Dagblad 2-10-1967
12 De Telegraaf van 31-7-1984 en Galerie Liga Nieuw Beelden 28-10-1992
13 Galerie Liga Nieuw Beelden 28-10-1992
14 Nico Andriessen Haerlem Jaarboek 1988
15 Naam van het dagblad niet bekend
16 Naam dagblad niet bekend 1963
17 Naam dagblad niet bekend 1963
18 Haarlems Dagblad van 27 -2-1959 en de Volkskrant van 9-3-1959
19 De Volkskrant 9-3-1959 en Paraat pg. 227
20 Naam dagblad niet bekend 3-5-1961
21 Haarlems Dagblad 13-1-1959
22 Brief Gemeente Heemstede 1-7-1999
23 Nico Andriessen Haerlem Jaarboek 1988