Chenard, Christian Chenard
[2007393]

Christian Chenard
1918-2002

Christian Chenard werd op 24-22-1918 in Chartres geboren in een rijke middenklasseomgeving met traditionele morele waarden.

Volledige en vroegrijpe kunstenaar, we weten niet wie met zijn tumultueuze liefde of zijn extreme aanleg voor onafhankelijkheid hem ertoe aanzet om instabiliteit te cultiveren, lange tijd van Parijs tot Sainte Maxime, via Tourette sur Loup, Cannes en tot slot Verneuil sur Avre ontwikkeld hij zich tot kunstschilder.

Hij heeft een gewelddadige en verscherpte romantiek, vaak beperkt door figuratie die hij zal opgeven aan het einde van de jaren 1950, beïnvloed door Marguerite Long groot vertolker van moderne componisten en vermaard leraar.

In 1935 nam hij voor het eerst deel aan de Salon des Artistes Français en zijn eerste recital in de Salle Gaveau, hij is dan pas 17 jaar oud.

De apocalyps van de Tweede Wereldoorlog voedt zijn verbeelding en zal nu zijn schilderijen achtervolgen welke lyrisch en gedesillusioneerd wordt, waarin zijn amoureuze avonturenafdruk doorbreekt in ritme en andere formele avonturen.

Zijn werk maakt deel uit van hedendaags onderzoek, zijn bescheidenheid, zijn afgelegen ligging van Parijs houdt hem weg van de medialuis en toch staat zijn schilderijen dicht bij dat van de beroemdste kunstenaars van zijn generatie.

In de jaren vijftig werden zijn schilderijen gereconstrueerd, heel klassiek gekenmerkt door geometrische ruimtes met kleuren die elkaar hinderen als brekende golven op de kust.

Het ligt dan dicht bij het werk van Sophie Tauber of Otto Freundlich echter door verder te gaan neemt zijn kleurenpalet toe en komt hij dichter bij Marcel Janco of Ferdinand Springer.

Hij schildert in zuivere kleuren op vlakke vlakken, de kleuren zijn helder vaak heel helder, zoals Willy Baumeester of Calliyannis.

Er wordt dan een stap gezet, zijn schilderijen exploderen in verstoorde en gewelddadige gekleurde lijnen in een lyrisch expressionistisch schilderij en de tonale akkoorden zijn het onderwerp van het doek.

Zijn reeksen rood of geel, ondersteund door enkele accenten worden gemoduleerd met de technische vaardigheid van een Pierre Lagage.

Vanaf 1953 een nieuwe periode waren zijn werken doortrokken van mysterie, zijn kleuren en zijn verlichting zijn besluiteloos bij het maken van halflicht, zoals Paul Jenkins het onbekende waarneembaar.

Dan komt er in 1955 een periode waarin wordt gemarteld met de randen van de figuratie, de tinten worden donker in een vijandige omgeving, zijn werk is allegorisch.

De echte Chenard is zojuist autonoom en gemarteld, zijn schilderijen worden moeilijk toegankelijk.

Hij vertoont dan net als Pierre Dmitrienko een sterk coloristisch temperament, de flexibiliteit van de vormen hekelt de gecultiveerde schilder hij laat zich dan betoveren door een golf van blues zoals rood, groen en zwart.

Spuitend schilderen, spontaan wat resulteert in een plotselinge en gewelddadige uitworp, zijn stem vindt hij in een schilderij van gedempte kleuren.

Het jaar daarop worden zijn schilderijen uitgedund maar de vormen bleven onzichtbaar, een variatie op een schilderij met beperkte kleuren, beperkt tot bruin en okers.

De kleur spettert, is geordend en ongeordend het geeft zichzelf, meet zijn woede door het vermogen van de verergerde arm en geeft er een soeverein ritme aan.

In 1958 zijn enkele van zijn schilderijen in verbazingwekkende wanorde gerangschikt, ze zijn bedekt met een compacte menigte van abstracte tekens die elkaar allemaal evenwaardig aanspreken.

Met in de jaren zestig een historische periode van lyrische abstractie zijn zijn doeken meer georganiseerd in heldere, intensere kleuren.

Het zijn de hoogtijdagen van Maurice Esteve en Gustave Singier, aan hun zijde onderscheidt hij zich door een spontaan en gekweld schilderen tegelijk.

Christian Chenard wordt een boegbeeld van lyrische abstractie maar zijn dromerige karakter onderscheidt hem van zijn kameraden en geeft geen aanleiding tot epigonen.

Een belangrijk vertegenwoordigend kunstenaar van de school, école de Paris.

Exposeerde zowel solo als in groepsverband in binnen-en buitenland.

Is met werk vertegenwoordigd in vele nationale- en internationale collecties van bedrijven, instellingen, gemeentes, musea en particulieren.

Chenard, Christian

né le 24 novembre 1918 à Chartres, Eure-et-Loir, France ; 1925, études de piano ; 1939-1940, prisonnier de guerre à Nuremberg ; 1996, 2006, son atelier est dispersé par Mes Millon et Robert, à Paris ; 2002, décède.

Type(s) : Artiste

Technique(s) : Peintre

Présentation : Dans les années 1950, il se cherche et donne aussi bien un paysage abstrait déchiqueté Cosmos, (1951), anticipant sur le style qu'il met au point en 1953.

Il consacre l'année 1952 à des toiles dans lesquelles les géométries aux couleurs éteintes, empiètent l'une sur l'autre par transparences.
A compter de 1953, inspiré par la musique, il dresse des formes, en puisant dans une large gamme chromatique, qui s'élèvent comme celles, changeantes, d'un feu de bois.
D'autres, indéterminées mais fantastiques, renvoient à des paysages ou des figures, tantôt de couleurs abyssales, tantôt plus éclairées.
Les éléments constitutifs luttent les uns contre les autres, enchevêtrés dans des batailles apocalyptiques; rarement il se départ de sa palette profonde et tourmentée.

Expositions: 1938, salon des artistes français, Paris 1959, Paris 1989, Creuse, Paris, 2007, Etoile Saint-Honoré, Paris