19, 20 en 21 Eeuwse Kunst


Toevoegen aan winkelwagen
Maximum: 1

Bunus, Ioan Bunus
[2007414]

€825,00

5 van 5 sterren5 van 5 sterren

Ioan Bunus
1952-

Ioan Bunus is an Romanian artist born in Reghin, Nordsiebenbürgen Roemenië in 1952.

Painter, collage artist, draughtsman and engraver.

Ioan Bunus’s first exhibition was Ii. Nemzetközi Portfolio at Liget Galeria in Budapest in 1986 and the most recent exhibition was Errors, Fakes, and Oddities at Sharon Arts Center in Peterborough NH in 2019.
Ioan Bunus is mostly exhibited in Germany but also had exhibitions in Hungary, France and elsewhere.
Bunus has 3 solo shows and 14 group shows over the last 33 years.
Bunus has also been in no art fairs but in one biennial.
The most important show was Ioan Bunus - Bunus at Budapest Galéria in Budapest in 2014.
Other important shows were at Ernst Museum Budapest in Budapest and MODEM Centre for Modern and Contemporary Arts in Debrecen, Ioan Bunus has been exhibited with Diet Sayler and John Carter.

Ioan Bunus is ranked among the Top 1,000,000 globall and among the Top 1,000 in Romania.
Bunus’s best rank was in 1988, with the most dramatic change in 2005, for a complete illustration of the artist’s career since 1986

I’ve been working tirelessly for twenty years, ten years of them at home in Transylvania I was admitted to the Academy of Fine Arts in Cluj

In 1973 and as of the fall of 1982 ten years in Western Europe.
Let’s suppose that instead of making art I had been distilling plum brandy, the result would have been much more popular.

As an alert observer, I distilled something else – pictorial data for my work; searching and transforming my formal identities and ancillary identities my various personae.

Ioan Bunus, exhibition catalogue, Budapest Gallery–House of Arts, Pécs, 1993

Ik werk al twintig jaar onvermoeibaar waarvan tien jaar thuis in Transsylvani in 1973 werd ik toegelaten tot de Academie voor Schone Kunsten in Cluj en vanaf het najaar van 1982 tien jaar in West-Europa.

Laten we aannemen dat in plaats van kunst te maken ik pruimenbrandewijn had gedistilleerd het resultaat veel populairder zou zijn geweest.

Als een alerte waarnemer heb ik iets anders gedestilleerd: beeldgegevens voor mijn werk zoeken en transformeren van mijn formele identiteiten en nevenidentiteiten, mijn verschillende personae.

Zijn oeuvre laat zich niet makkelijk omschrijven het is ingewikkeld en gedurfd, zijn werken kunnen niet in categorieën worden ingedeeld.
Er is harmonie hier, dissonantie daar, orde hier, chaos daar en niet zelden bestaan ​​ze naast elkaar zoals in al onze zielen.

Als we veronderstellen te begrijpen weet hij dat we dat niet doen, terwijl wanneer we weten dat we niet begrijpen maar alleen voelen dan met nieuwsgierige opwinding zoeken naar de sleutel tot begrip.

Hij nodigt ons uit om te staren, na te denken om in onszelf te kijken, terwijl hij ons met ironische humor aanzet tot glimlachen.

Ioan Bunus zelf laat zich niet netjes omschrijven. Hij is gedurfd en ongrijpbaar, hij komt tevoorschijn en verdwijnt dan en in plaats van hem klopt de postbode met wisselende frequentie op de deur van zijn vrienden, en de pakjes die hij brengt hoewel geen volwaardige vervangingen voor hem, zijn vergelijkbaar met een goed gesprek.

Tekeningen, collages, foto's, schetsen voor sculpturen, keramiek, wandtapijten en boekillustraties vergezeld van commentaren komen binnen, evenals aantekeningen op zijn werken.
Belangrijke berichten die hij soms in zijn eigen kenmerkende handschrift op de envelop zelf schrijft.
Tijdens de jaren die hij in Oradea doorbracht was Bunus een van de sleutelfiguren van het culturele leven van de stad, die volledig geďsoleerd leefde van de westerse wereld.

Bunus is onze Schwitters. Riem, touw, keukenzeven, draad, kurken, voorwerpen die bedoeld zijn om te worden weggegooid alles wat in zijn greep valt, kan door hem worden gebruikt om een uitgewerkte ​compositie te maken van zijn ideeën die misschien slapen maar klaar zijn om te worden gewekt op elk moment of zijn gewoon kortstondig en vluchtig.

Hij werkt onophoudelijk als hij niet met zijn handen kan werken, werkt hij in zijn hoofd.
Zijn kunstwerken komen voort uit een soort intellectuele chaos waarbinnen de talloze onverzorgde, voortdurend opkomende gedachten en ideeën die wachten om gerealiseerd te worden, wemelen.

Als hij echter zou proberen ze op een ordelijke manier te ordenen, zou de Bunusiaanse kunst ophouden te bestaan.

Voor zijn tekeningen, die ofwel bewust zijn gecomponeerd ofwel met spontane gebaren zijn gemaakt is inpakpapier of karton even geschikt als ondergrond als fijn handgedipt Amalfipapier.

Deze tekeningen die vaak kwitanties, parkeerbonnen, fragmenten van ansichtkaarten of andere elementen bevatten die hij erop heeft geplakt zijn de afdrukken of pagina's als het ware van een intiem dagboek dat stemmingen, emoties en indrukken van een plaats weerspiegelt, een gebeurtenis of een herinnering.

Zijn motieven, inclusief en niet verkeerd begrepen geometrische vormen, zijn geen abstracte formaties, maar vormen die zijn afgeleid van een verdiepte observatie van de natuur en de directe omgeving.

Voor de kunstenaar die de grenzen van de kunst verlegt, bleken Rauschenbergs combine-schilderijen, die tweedimensionale geschilderde werken uitbreidden naar de derde dimensie met de toepassing van objecten, een ideaal terrein.

Van hieruit en van grafiek, collages en de foto’s waarmee hij zich tot op de dag van vandaag bezighoudt belandde hij eind jaren negentig bij ruimtelijke sculpturen.

Hij voorziet de gestripte en gedraaide houten schachten torsades, die het product zijn van een lang en minutieus proces, van nieuwe korsten gemaakt van koper, messing of verzilverd messingdraad dat strak en dicht om het object is gewikkeld.

De metalen draden kleven aan elkaar wat resulteert in een homogeen oppervlak met een fluwelen gloed. Deze wond-natuur-sculpturen illustreren goed de verwevenheid van volkskunst en de schone kunsten, wat geldt voor bijna alle kunst van Bunus.

Het is niet moeilijk om daarin de diepgewortelde herinneringen te herkennen uit de jeugd van de kunstenaar aan Transsylvanische landschappen en mensen die dicht bij de natuur leefden.

Een van de meest relevante voorbeelden hiervan is de houten stok het eenvoudigste en meest universele oude gereedschap dat is gebruikt in volkskunst van bijna alle culturen over de hele wereld: de Inca's vergulden het, herders in Afrika, Transsylvanië en de Grote De vlaktes van Hongarije sneden het uit,
Australische aboriginals schilderden het met repetitieve geometrische vormen.
Tegelijkertijd kreeg de stok ook een belangrijke rol in de hedendaagse kunst, het is de moeite waard om de Roemeen André Cadere te benadrukken voor wie de stok het symbolische instrument betekende van onder meer artistieke vrijheid en diversiteit van individuen –omdat de artistieke houding van deze voor zijn tijd overleden kunstenaar in veel opzichten analoog was aan die van Bunus.

De stok gepresenteerd als een solitair staande sculptuur of in vele iteraties als een installatie, verschijnt in verschillende maten en kleuren als een uitroepteken, een schreeuw om hulp, of een kracht die barst van de energie die op het punt staat de ruimte muitend te splijten.

Succes als gevolg van artistieke activiteit is bijkomstig, onvoorzien en niet noodzakelijk evenredig aan de kwaliteit van het kunstwerk.

Wanneer Bunus zoals hij in een van zijn brieven schrijft in Versailles geboeid is door de door de bliksem ingeslagen bronzen boom van Giuseppe Penone en andere monumentale sculpturen van Penone, wordt hij overmand door bitterheid en twijfel aan zichzelf, het gevoel dat zijn eigen werk zinloos is , dit gevoel van moedeloosheid duurt echter slechts een korte tijd, een kunstenaar zoals ik die nederig werkt, is volledig verontrust of onrustig; bijna tot het punt dat ik alle verlangen om kunstwerken te maken verloor.

De douche die op me gutste was erg koud en ik voelde me een dwerg, langzaam herstel ik mijn bewustzijn en ga door met werken.
Een brief van Ioan Bunus aan de auteur, Meaux, 22 oktober 2013.

Het leven van Bunus was vol hobbels en vanuit het perspectief van het winnen van brede erkenning met beslissingen die achteraf onjuist zijn gebleken.

Maar waren deze beslissingen net zo gebrekkig vanuit het perspectief van zijn kunst want roem draagt ​​niet altijd bij aan kunstwerken van een hogere kwaliteit.

In veel gevallen kan het inderdaad schadelijk zijn. Bunus zou huiveren bij de gedachte een modieuze sterkunstenaar te worden, hij heeft geen zin om wereldberoemd te worden.

Wel hoopt hij dat zijn kunstwerken de aandacht trekken en nog vuriger hoopt hij dat zijn ontwerpen voor grootschalige sculpturen waarvan hij er vele heeft ooit gerealiseerd zullen worden.

Julia Cserba

Exposeerde in verscheidene landen zowel solo als in groepsverband.

Is met werk vertegenwoordigd in vele nationale- en internationale collecties van bedrijven, instellingen, gemeentes en particulieren.
Datum toegevoegd: 16/06/2021 door: De Kunsthistoricus
Copyright © 2024 Kunstverzameling Henk van der Kamp - toevoegen aan favorieten
Powered by Zen Cart